Jak zaksięgować koszty niebędące kosztami uzyskania przychodów

Przepisy ustawy o rachunkowości nie normują sposobu wyróżniania informacji istotnych z punktu widzenia podatkowego. Jednostki stosują różne rozwiązania w ewidencji bilansowej lub pozabilansowej, bądź w obu równocześnie. Propozycje sposobu ewidencji podajemy w uzasadnieniu.

Ogólnie wiadomo, że „podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej (…) w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych” (art. 9 updop). Obowiązek ten znajduje pewne odzwierciedlenie w ustawie o rachunkowości, gdzie księgi rachunkowe uznaje się za sprawdzalne i prowadzone bieżąco, gdy m.in. „pochodzące z nich informacje umożliwiają sporządzenie w terminie obowiązujących jednostkę sprawozdań finansowych i innych sprawozdań, w tym deklaracji podatkowych”. Niestety, przepisy ustawy o rachunkowości nie podsuwają gotowych rozwiązań, w jaki sposób ujmować rozbieżności przepisów podatkowych i bilansowych w definiowaniu kosztów, przychodów czy dochodu.