Refakturowanie w obrocie zagranicznym

Pojęcie refakturowania można rozumieć dwojako. W pierwszym przypadku refakturowanie oznacza odsprzedaż usług. Mamy z nią do czynienia w sytuacji, gdy to podmiot pośredniczący między świadczącym usługę a jej bezpośrednim i finalnym odbiorcą ogranicza się wyłącznie do wystawienia ostatecznemu odbiorcy faktury za zakupione - formalnie przez siebie - od świadczeniodawcy usługi. Natomiast druga sytuacja jest związana z przeniesieniem przez sprzedawcę określonych kosztów na rzecz klienta, które poniósł w związku z daną transakcją. Nie następuje wówczas „kupno” i „odprzedaż” usługi przez pośrednika, lecz poniesienie przez pośrednika kosztów zakupu usługi świadczonej na rzecz odbiorcy.

Jak polskie przepisy definiują refakturowanie

Zasady refakturowania zostały uregulowane jedynie w art. 28 dyrektywy VAT. Do refakturowania dochodzi, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, bierze udział w świadczeniu usług, nabywa i świadczy te usługi. Dlatego polskie przepisy ustawy o VAT należy interpretować w taki sposób, jak gdyby regulacja unijna znajdowała się w ustawie. W związku z tym refakturowanie należy traktować jako odprzedaż usług.