Rozliczenie VAT od zaliczek na poczet usług turystycznych po wyroku TSUE

Wyrok TSUE z 19 grudnia 2018 r. w sprawie C-422/17 kończy wieloletni spór dotyczący opodatkowania zaliczek otrzymywanych przez biura podróży. Zaliczki te powinny być opodatkowane już w momencie ich otrzymania. Tym samym podatnicy zobowiązani są do szacowania marży i późniejszego korygowania podstawy opodatkowania. Przedstawiamy skutki tego wyroku w praktyce.

Usługi turystyki rozliczane są w VAT według szczególnej procedury. Określa ją przepis art. 119 ustawy o VAT. Istotą tej procedury jest opodatkowanie marży. Marża to różnica między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty (art. 119 ust. 1 i 2 ustawy o VAT).

1. Moment powstania obowiązku podatkowego dla usług turystyki

Do końca 2013 r. z przepisów wykonawczych wynikało, że obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług turystyki powstaje z chwilą ustalenia marży, nie później jednak niż 15 dnia od dnia wykonania usługi (§ 3 ust. 1 obowiązującego wówczas rozporządzenia wykonawczego). W konsekwencji w obowiązującym wówczas stanie prawnym otrzymywanie zaliczek na poczet usług turystyki opodatkowanych według procedury marży nie skutkowało powstawaniem obowiązku podatkowego. Nie miał bowiem zastosowania obowiązujący wówczas odpowiednik art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, tj. art. 19 ust. 11 ustawy o VAT.

Od 1 stycznia 2014 r. nie ma podobnego przepisu. Spowodowało to wątpliwości co do sposobu powstawania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia usług turystyki opodatkowanych według procedury marży.