Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok SN z dnia 8 lutego 2023 r., sygn. I PSKP 23/22

W zakresie ochrony stosunku pracy, rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia jest niezgodne z prawem i narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę. W przypadku podejrzenia nadużycia prawa przez stronę w trakcie takiego rozwiązania, sędziowie mają swobodę uznaniową w zakresie zastosowania art. 8 k.p., a jego sfera jest ograniczona do szczególnie rażących i oczywistych przypadków naruszenia. Jednakże w przypadku podejrzenia nadużycia ochrony przedemerytalnej przez pracownika, sędziowie mają prawo do negatywnej oceny działań pracownika, co może prowadzić do nieuwzględnienia roszczenia o przywrócenie do pracy i zasądzenie jedynie odszkodowania.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romuald Dalewski (przewodniczący, sprawozdawca) ‎

SSN Robert Stefanicki ‎

SSN Renata Żywicka

w sprawie z powództwa T. K. ‎przeciwko L. S. ‎o przywrócenie do pracy, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 8 lutego 2023 r., ‎skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach ‎z dnia 3 grudnia 2020 r., sygn. akt X Pa 159/20,

oddala skargę kasacyjną i nie obciąża powódki kosztami postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

23 października 2017 r. powódka T. K. domagała się przywrócenia jej do pracy u pozwanej L. S. na dotychczasowym stanowisku pracy i płacy oraz zachowania dotychczasowych warunków zatrudnienia. W uzasadnieniu żądania podała, że rozwiązanie umowy o pracę w trybie art. 52 k.p. jest niezasadne, gdyż powódka regularnie stawiała się do pracy.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenia na jej rzecz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

W piśmie z 18 listopada 2018 r., powódka domagała się zasądzenia również wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy w kwocie po 4.000 zł brutto miesięcznie pod warunkiem podjęcia pracy w terminie 7 dni od dnia prawomocności wyroku, gdyż powódka podlegała ochronie w trybie art. 39 k.p.c.

Wyrokiem z 11 marca 2019 r. Sąd Rejonowy w Jaworznie przywrócił powódkę do pracy na dotychczasowych warunkach pracy i płacy u pozwanej i nakazał pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Jaworznie kwotę 1.295,45 zł tytułem kosztów sądowych, od których uiszczenia powódka była zwolniona oraz obciążył pozwaną kosztami procesu.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00