Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy pracownika przywróconego do pracy

Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy ma charakter odszkodowawczy. Roszczenie o to wynagrodzenie przysługuje w razie nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy. Wysokość wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy określają przepisy Kodeksu pracy.

W razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas określony lub umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Także pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie.

Pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy w wysokości określonej w:

• art. 47 Kodeksu pracy (w razie przywrócenia do pracy po wypowiedzeniu umowy o pracę) albo 
• art. 57 Kodeksu pracy (w razie przywrócenia do pracy po rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia). 

Jeżeli natomiast mimo przywrócenia do pracy przez sąd pracownik nie podejmie tej pracy, to wynagrodzenie mu nie przysługuje (wyrok SN z 12 lipca 2011 r., II PK 18/11, OSNP 2012/17–18/220). W związku z tym trzeba zauważyć, że pracodawca może odmówić ponownego zatrudnienia pracownika, jeżeli w ciągu 7 dni od przywrócenia do pracy nie zgłosił gotowości niezwłocznego podjęcia pracy, chyba że przekroczenie terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od pracownika (art. 48 § 1 Kodeksu pracy).