Niedopuszczenie pracownika do pracy wskutek badania trzeźwości – jak wpływa na prawo do wynagrodzenia

Czas niedopuszczenia pracownika do pracy z powodu obecności w organizmie alkoholu, wskazującej na stan po jego użyciu albo stan nietrzeźwości, jest okresem nieobecności niepłatnej. W sytuacji zaś, gdy wynik badania trzeźwości nie wskaże na spożycie alkoholu, czas niedopuszczenia zatrudnionego do pracy należy traktować jako absencję usprawiedliwioną, za którą przysługuje wynagrodzenie. Naliczać się je powinno z uwzględnieniem zasad kalkulowania wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy, z tym że składniki pensji ustalane w wysokości przeciętnej wyliczać trzeba z miesiąca, w którym przypadła nieobecność w pracy.

Pracodawca nie dopuszcza do pracy m.in. pracownika:

• wobec którego ma uzasadnione podejrzenie, że stawił się w pracy w stanie po użyciu alkoholu lub w stanie nietrzeźwości albo spożywał alkohol w czasie pracy (przez „uzasadnione podejrzenie” należy rozumieć przekonanie, że pracownik znajduje się w pracy pod wpływem alkoholu, na co może wskazywać np. wyczuwalna woń alkoholu czy nietypowe zachowanie przejawiające się w zaburzeniach ruchu, równowagi, wzroku lub sprawności intelektualnej oraz czasu reakcji na bodźce słuchowe i wzrokowe);
• którego wynik kontroli trzeźwości wykaże obecność alkoholu w organizmie wskazującą na stan po użyciu alkoholu albo stan nietrzeźwości w rozumieniu art. 46 ustawy z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, stanowiącym, że: