Oddalenie skargi kasacyjnej dotyczącej zatwierdzenia projektu budowlanego bez projektu geotechnicznego - Wyrok NSA z dnia 18 marca 2025 r., sygn. II OSK 442/24

Decyzja zatwierdzająca projekt budowlany bez odrębnego projektu geotechnicznego zgodna jest z prawem, gdyż odpowiedzialność za zgodność z przepisami spoczywa na projektancie. Organy administracyjne nie są uprawnione do merytorycznej oceny projektu architektoniczno-budowlanego w zakresie ustalonych rozwiązań technicznych.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Siegień (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak Sędzia del. WSA Grzegorz Rząsa po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2025 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 16 listopada 2023 r., sygn. akt II SA/Bk 556/23 w sprawie ze skargi T. T. na decyzję Wojewody [...] z dnia 28 kwietnia 2023 r., nr AB-II.7840.2.10.2021.AK w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z 16 listopada 2023 r., sygn. akt II SA/Bk 556/23, oddalił skargę T. T. na decyzję Wojewody [...] z 28 kwietnia 2023 r., nr AB-II.7840.2.10.2021.AK w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.

Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Starosta Powiatu [...], po ponownym rozpatrzeniu wniosku o pozwolenie na budowę z 4 lutego 2021 r., uzupełnionego w dniu 27 kwietnia 2021 r., zmienionego w dniu 22 listopada 2021 r., decyzją z 11 sierpnia 2022 r., nr 1343, na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4 i art. 30b oraz art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r. poz. 2351), zatwierdził projekt zagospodarowania działki oraz projekt architektoniczno-budowlany i udzielił A. P. (dalej: "inwestor") pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z wewnętrzną i doziemną instalacją gazu i zagospodarowaniem terenu na działce o numerze geodezyjnym [...] w obrębie ewidencyjnym [...], gmina [...], powiat [...].

Odwołanie od powyższej decyzji złożył T. T..

Wojewoda [...] zaskarżoną w niniejszej sprawie decyzją z 28 kwietnia 2023 r., nr AB-II.7840.2.10.2021.AK utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Wojewoda wskazał, że teren inwestycyjny nie jest objęty przepisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wobec czego inwestor uzyskał decyzję Burmistrza [...] z 3 lipca 2020 r., znak: BGGN.6730.78.2020.KS o warunkach zabudowy. Zdaniem organu analiza dokumentacji projektowej wykazała, że przedłożony przez inwestora projekt budowlany jest zgodny z ustaleniami przewidzianymi ww. ostateczną decyzją o warunkach zabudowy, a tym samym spełniony został warunek wskazany w art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy – Prawo budowlane. Oceniając z kolei zamierzenie inwestycyjne w zakresie wskazanym w art. 35 ust. 1 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane, tj. zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno–budowlanymi, Wojewoda stwierdził, że usytuowanie budynku jest zgodne z normami przewidzianymi w § 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, a zamierzenie budowlane zostało zaprojektowane zgodnie z § 13 ww. rozporządzenia, co potwierdza analiza przesłaniania. Jednocześnie Wojewoda wskazał, że przedłożony projekt budowlany jest kompletny i został sporządzony przez osoby posiadające odpowiednie uprawnienia budowlane i legitymujące się aktualnymi na dzień opracowania projektu budowlanego zaświadczeniami o przynależności do właściwej izby samorządu zawodowego, stwierdzając tym samym spełnienie wymagań wynikających z art. 35 ust. 1 pkt 3 i art. 35 ust. 1 pkt 4 ustawy - Prawo budowlane.

Za bezzasadne uznał natomiast Wojewoda zarzuty zawarte w odwołaniu. Wskazał, że kwestia możliwości wyschnięcia studni kopanej na działce odwołującego była przedmiotem badania dotyczącego rozpoznania warunków gruntowo-wodnych na działce inwestycyjnej. W ramach powyższych badań opracowano badania geotechniczne podłoża gruntowego do głębokości 7 m w 4 punktach badawczych, wzdłuż północnej granicy działki inwestycyjnej, tuż przy granicy z działką odwołującego. W trakcie badań terenowych, do głębokości prowadzonego rozpoznania, nie stwierdzono występowania wody gruntowej. Zauważono, że obszar terenu inwestycyjnego opada w kierunku południowym, a wody opadowe spływają z kierunku północnego na południowy (tj. z działki odwołującego na działkę inwestora), zatem zasilanie studni kopanej odwołującego następuje z kierunku północnego (przeciwległego do planowanej inwestycji), a poziom zwierciadła wody w ww. studni jest zależny od warunków pogodowych i ulega wahaniom (w okresach suchych zwierciadło wody może ulec obniżeniu lub nawet zanikowi). Wojewoda stwierdził zatem brak możliwości wpływu projektowanej inwestycji na obniżenie poziomu wód gruntowych na działce odwołującego.

Odnosząc się natomiast do zarzutu błędnego zaliczenia przez projektanta projektowanego obiektu do I kategorii geotechnicznej Wojewoda wyjaśnił, że przedłożony projekt budowlany zawiera opinię geotechniczną, jak i informację o sposobie posadowienia obiektu budowlanego. Zgodnie z informacją zawartą w projekcie, wykonane badania podłoża gruntowego wykazały, że w poziomie posadowienia wnioskowanego budynku występują proste warunki gruntowe i nie występuje woda gruntowa. Na podstawie powyższych informacji uprawniony projektant zakwalifikował projektowany obiekt do I kategorii geotechnicznej. Organ odwoławczy zauważył, że zgodnie z § 4 ust. 4 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie ustalania geotechnicznych warunków posadowienia obiektów budowlanych (Dz. U. z 2012 r. poz. 463) - "kategorię geotechniczną całego obiektu budowlanego lub jego poszczególnych części określa projektant obiektu budowlanego na podstawie badań geotechnicznych gruntu, których zakres uzgadnia z wykonawcą specjalistycznych robót geotechnicznych". Tak więc Wojewoda wskazał, że to projektant dokonuje kwalifikacji geotechnicznej w opisowej części projektu architektoniczno-budowlanego i kwalifikacja ta nie podlega ocenie organów pod względem zgodności z przepisami techniczno-budowlanymi.

A zatem organ odwoławczy uznał, że w rozpatrywanej sprawie nie doszło do naruszenia ochrony interesu osób trzecich, albowiem planowana inwestycja spełnia względem działki odwołującego wszystkie wymogi prawa, w tym zawarte w przepisach techniczno-budowlanych.

Skargę na powyższą decyzję złożył T. T. wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji. Wśród podniesionych zarzutów naruszenia przepisów prawa materialnego oraz przepisów postępowania, których naruszenie, zdaniem skarżącego, miało istotny wpływ na wynik sprawy, skarżący zarzucił Wojewodzie zatwierdzenie projektu budowlanego bez projektu geotechnicznego, który nie mógł być zastąpiony opracowaniem dotyczącym warunków gruntowo-wodnych.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej oddalenie. W piśmie procesowym z 4 września 2023 r. inwestor wniósł również o oddalenie skargi.

Wskazanym na wstępie wyrokiem z 16 listopada 2023 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił złożoną skargę, uznając ją za niezasadną. Zdaniem Sądu zaskarżone rozstrzygnięcie nie narusza ani przepisów prawa materialnego, ani przepisów procedury administracyjnej w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

W ocenie Sądu Wojewoda [...] w zaskarżonej decyzji dokonał wnikliwej analizy akt sprawy, a materiał dowodowy, uzupełniony w toku postępowania odwoławczego bez naruszenia zasady dwuinstancyjności, ocenił prawidłowo dochodząc w konkluzji do słusznego wniosku o konieczności zatwierdzenia przedłożonego projektu budowlanego i udzielenia wnioskodawcy pozwolenia na budowę. Zauważył, że wszystkie kwestie niezbędne z punktu widzenia przepisów prawa materialnego zostały wyjaśnione w sprawie w sposób dogłębny i w pełni pozwalały organowi architektoniczno-budowlanemu na wydanie merytorycznej decyzji uwzględniającej wniosek inwestora o zatwierdzenie przedłożonego projektu budowlanego w jego ostatecznym kształcie.

Sąd zauważył, że przedłożony projekt budowlany jest zgodny z ustaleniami ostatecznej decyzji Burmistrza [...] z 3 lipca 2020 r. o warunkach zabudowy, w której ustalone zostały warunki zabudowy i zagospodarowania terenu działki inwestora o nr [...] położonej w obrębie geodezyjnym [...] dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego, z niezbędną infrastrukturą techniczną. Jak wskazał Sąd decyzja ta nie była kwestionowana w odwoławczym postępowaniu administracyjnym, a wniosek T. T. o stwierdzenie nieważności ww. decyzji został prawomocnie oddalony. Ostateczna decyzja o warunkach zabudowy przesądziła zatem definitywnie o sąsiedztwie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej na nieruchomości bezpośrednio sąsiadującej z nieruchomością skarżącego.

Sąd pierwszej instancji za niezasadny uznał także zarzut skarżącego dotyczący braku projektu geotechnicznego. Wskazał, że zgodnie z przepisami ustawy - Prawo budowlane, zatwierdzeniu podlega projekt zagospodarowania terenu i projekt architektoniczno-budowlany (art. 34 ust. 4 ww. ustawy). Elementy konieczne projektu zagospodarowania terenu wymienia art. 34 ust. 3 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane, a elementy projektu architektoniczno-budowlanego przepis art. 34 ust. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane. Z art. 34 ust. 3 pkt 2 lit. d ustawy - Prawo budowlane wprost wynika, że ten projekt powinien zawierać opinię geotechniczną oraz informację o sposobie posadowienia obiektu budowlanego. Zdaniem Sądu element taki znalazł się w zatwierdzonym projekcie architektoniczno-budowlanym, gdyż na stronie 13 części opisowej projektu architektoniczo-budowlanego pod pozycją 1.3 znalazła się opinia geotechniczna oraz informacja o sposobie posadowienia obiektu budowlanego. Z opinii tej wynika, że w poziomie posadowienia projektowanego obiektu należącego do pierwszej kategorii geotechnicznej występują proste warunki gruntowe, stwierdzone po wykonaniu badań podłoża gruntowego przeprowadzonych przez uprawnionego geologa. W wyniku przeprowadzonego rozeznania geologicznego i geotechnicznego stwierdzono, iż fundamentowanie budynku nie wymaga zabezpieczeń części podziemnej budynku, a woda gruntowa w poziomie posadowienia budynku nie występuje. Jak zauważył Sąd, dalej idąca dokumentacja geologiczna powinna się znaleźć – i to w zależności od potrzeb – wyłącznie w projekcie technicznym, który nie podlega zatwierdzeniu przy udzielaniu pozwolenia na budowę. Jednocześnie Sąd wskazał, że z przepisów rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie ustalania geotechnicznych warunków posadowienia obiektów budowlanych wprost wynika, że kwalifikacji geotechnicznej obiektu budowlanego bądź jego poszczególnych części, dokonuje projektant obiektu budowlanego na podstawie badań geotechnicznych gruntu, których zakres uzgadnia z wykonawcą specjalistycznych badań geotechnicznych (§ 4 pkt 4 ww. rozporządzenia). Ponadto Sąd zauważył, że w orzecznictwie sądów administracyjnych przesądzone zostało, że kwalifikacja geotechniczna obiektu budowlanego nie podlega ocenie pod względem zgodności z przepisami techniczno-budowlanymi (por. wyrok WSA w Białymstoku o sygn. II SA/Bk 206/19). Projekt geotechniczny pozostaje zatem poza oceną organów, gdyż nie jest obligatoryjnym elementem zatwierdzanego przy udzielaniu pozwolenia na budowę projektu budowlanego (por. wyroki NSA o sygn. II OSK 154/20 i II OSK 2125/17). Dodatkowo Sąd wskazał, że organ właściwy w sprawie pozwolenia na budowę nie posiada także kompetencji do weryfikacji przyjętych rozwiązań technicznych służących odprowadzaniu wód opadowych i roztopowych.

Analizując zatem zarzut skarżącego w zakresie naruszenia art. 5 ust. 1 pkt 9 ustawy - Prawo budowlane poprzez zaakceptowanie projektu budowlanego w sposób prowadzący do naruszenia interesu skarżącego jako osoby trzeciej w procesie budowlanym Sąd pierwszej instancji stwierdził, że skarżący nie wykazał, aby zatwierdzony projekt budowlany naruszał konkretne normy Prawa budowlanego.

Zdaniem Sądu usytuowanie obiektu zostało zaprojektowane w odległościach normatywnych od granic nieruchomości, w tym od granicy z nieruchomością skarżącego, określonych w § 12 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Ponadto wskazał, że w świetle analizy nasłonecznienia i zacienienia sporządzonej przez projektanta posiadającego uprawnienia budowlane w specjalności architektonicznej, planowana inwestycja nie spowoduje zacienienia istniejącej zabudowy na nieruchomości skarżącego. Zamierzenie budowlane zostało bowiem zaprojektowane zgodnie z § 13 i § 60 ww. rozporządzenia w sprawie warunków technicznych.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył T. T.. Zaskarżając wyrok w całości zarzucił mu naruszenie przepisów prawa materialnego:

1) art. 35 ust. 1 pkt 3 ustawy – Prawo budowlane w zw. z normami rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie ustalania geotechnicznych warunków posadowienia obiektów budowlanych, przez utrzymanie w mocy decyzji administracyjnej zatwierdzającej projekt budowlany zawierający analizę warunków geotechnicznego posadowienia obiektu, która nie spełnia zasad sporządzenia opinii geotechnicznej określonych w powyższym rozporządzeniu i wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę bez przedłożenia opinii geotechnicznej;

2) art. 35 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy – Prawo budowlane przez odmowę uchylenia decyzji zatwierdzającej projekt budowlany, który jest niekompletny.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej skarżący zarzucił Sądowi pierwszej instancji brak uchylenia zaskarżonej decyzji, w sytuacji gdy Wojewoda nieprawidłowo zatwierdził projekt budowlany bez projektu geotechnicznego, który w przedmiotowej sprawie powinien być obligatoryjnym elementem projektu budowlanego, co wynika z § 7 ust. 2 w zw. z § 4 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. Zdaniem skarżącego projektowany obiekt zgodnie z ww. rozporządzeniem ze względu na zagłębienie 4,46 m powinien być zakwalifikowany jako obiekt kategorii II. Definicję wykopu głębokiego określa bowiem norma PN-S-02205:1998 (wykop o głębokości większej od 3 m jest wykopem głębokim). Tak więc skarżący kasacyjnie podniósł, że ww. rozporządzenie nie uzależnia istnienia obowiązku wykonania projektu geotechnicznego od ustalenia kategorii obiektu przez projektanta, tylko narzuca wykonanie projektu geotechnicznego ze względu na głębokość posadowienia budynku. Tymczasem w jego ocenie załączona do projektu dokumentacja z rozpoznania warunków gruntowo-wodnych (strona 13 części opisowej projektu, pozycja 1.3) nie jest projektem geotechnicznym, gdyż nie spełnia wymagań zawartych w normie PN-EN 197-1 Eurokod 7, m.in. w zakresie określenia współczynników bezpieczeństwa, niezbędnego monitorowania wybudowanego obiektu, obiektów sąsiadujących i otaczającego gruntu. Ponadto skarżący kasacyjnie wskazał, że również rozmieszczenie odwiertów nie obejmuje obszaru zabudowy, a jedynie stronę północną zamierzenia budowlanego graniczącą z działką [...].

Wskazując na powyższe zarzuty skarżący kasacyjnie wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, a także o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Jednocześnie skarżący kasacyjnie zrzekł się rozprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 1634, z późn. zm.), zwanej dalej: "p.p.s.a.", Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod uwagę nieważność postępowania. W sprawie nie występują, enumeratywnie wyliczone w art. 183 § 2 p.p.s.a., przesłanki nieważności postępowania sądowoadministracyjnego. Z tego względu, przy rozpoznaniu sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny był związany granicami skargi kasacyjnej.

Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.

Zauważyć należy, że głównym i w zasadzie jedynym zarzutem zawartym w skardze kasacyjnej jest zarzut niewłaściwej kwalifikacji geotechnicznej projektowanego obiektu, a co za tym idzie brak załączenia do projektu budowlanego projektu geotechnicznego, albowiem zdaniem skarżącego kasacyjnie zawarta w projekcie budowlanym analiza warunków geotechnicznego posadowienia obiektu nie spełnia zasad sporządzenia projektu geotechnicznego określonych w rozporządzeniu Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie ustalania geotechnicznych warunków posadowienia obiektów budowlanych. Tym samym, w ocenie skarżącego kasacyjnie, organy, a także Sąd pierwszej instancji poprzez brak uchylenia zaskarżonej decyzji, naruszyły art. 35 ust. 1 pkt 1 i 2 i art. 35 ust. 1 pkt 3 ustawy – Prawo budowlane przez zatwierdzenie niekompletnego projektu budowlanego.

Odnosząc się do powyższego zarzutu należy wskazać, że wskazane powyżej kwestie uregulowane zostały w projekcie architektoniczno-budowlanym pod pozycją 1.3 na stronie 13 części opisowej projektu architektoniczno-budowlanego (opinia geotechniczna oraz informacja o sposobie posadowienia obiektu budowlanego). Natomiast zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy – Prawo budowlane, przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu zagospodarowania działki lub terenu oraz projektu architektoniczno-budowlanego organ administracji architektoniczno-budowlanej sprawdza zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu oraz projektu architektoniczno-budowlanego z: ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i innymi aktami prawa miejscowego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu (art. 35 ust. 1 pkt 1 lit. a); wymaganiami ochrony środowiska (...) (art. 35 ust. 1 pkt 1 lit. b); ustaleniami uchwały o ustaleniu lokalizacji inwestycji mieszkaniowej (art. 35 ust. 1 pkt 1 lit. c); jak również zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi (art. 35 ust. 1 pkt 2). W aktualnym dla tej sprawy stanie prawnym, i wobec uchylenia przepisu art. 35 ust. 2 ustawy – Prawo budowlane, który uprawniał organ do badania zgodności projektu architektoniczno-budowlanego z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi i obowiązującymi Polskimi Normami, w zakresie określonym w art. 5 ustawy – Prawo budowlane, brak jest podstawy prawnej dla dokonywania przez organy administracji oceny materialnych rozwiązań projektu budowlanego w zakresie wykraczającym poza zagadnienia związane z zagospodarowaniem działki lub terenu, a zawarte w projekcie architektoniczno-budowlanym. Odpowiedzialność za merytoryczną zawartość projektu budowlanego ponosi wyłącznie projektant oraz - w przypadku obowiązku sprawdzenia projektu - sprawdzający projekt, którzy mają obowiązek odpowiednio opracowania projektu budowlanego w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej oraz sprawdzenia projektu architektoniczno-budowlanego pod względem zgodności z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi (art. 20 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy – Prawo budowlane). W wyniku zmiany art. 35 ustawy – Prawo budowlane przez art. 1 pkt 28 lit. b ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy – Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw, która weszła w życie z dniem 11 lipca 2003 r., do Prawa budowlanego wprowadzono bowiem zasadę odpowiedzialności za projekt budowlany projektanta oraz osoby sprawdzającej. Ustawodawca przyjął jako zasadę, że organ administracji architektoniczno-budowlanej posiada szczegółowo określone kompetencje kontrolne, które nie obejmują badania zgodności projektu architektoniczno-budowlanego pod kątem zgodności z warunkami technicznymi przyjętych w nim rozwiązań projektowych i możliwości technicznych ich wykonania. Istotną konsekwencją enumeratywności katalogu czynności sprawdzających, o której mowa w powołanym wyżej art. 35 ust. 1 ustawy – Prawo budowlane, jest niedopuszczalność badania projektu budowlanego pod jakimkolwiek innym kątem (A. Fornalik, A. Kociemba, I. Jacieczko, Pozwolenie na budowę – wybrane problemy praktyczne, Warszawa 2022, s. 151). Jeżeli zatem projekt został zaakceptowany przez projektanta, to poza sferą uprawnień organów, a w ślad za tym i sądu kontrolującego wydane przez nie decyzje, pozostaje kwestia merytorycznej jego oceny i analizy. Stanowisko to jest ugruntowane w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 lutego 2017 r., II OSK 1323/15, czy z 11 maja 2023 r., II OSK 1631/20). Projektant odpowiedzialny za projekt architektoniczno-budowlany przedłożony w sprawie, posiada uprawnienia w specjalności architektonicznej, co oznacza, że ponosi wyłączną odpowiedzialność za rozwiązania przewidziane w projekcie, a organ nie posiada kompetencji do badania, ani tym bardziej zakwestionowania, przyjętej w projekcie architektoniczno-budowlanym kwalifikacji geotechnicznej obiektu budowlanego.

Mając powyższe na uwadze organy mogły jedynie sprawdzić kompletność przedłożonego projektu architektoniczno-budowlanego - art. 35 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 34 ust. 3 pkt 2 ustawy – Prawo budowlane, w którym określono elementy konieczne projektu architektoniczno-budowlanego. Zgodnie z art. 34 ust. 3 pkt 2 lit. d ustawy – Prawo budowlane, projekt budowlany zawiera projekt architektoniczno-budowlany obejmujący m. in. opinię geotechniczną oraz informację o sposobie posadowienia obiektu budowlanego. Organy słusznie stwierdziły, że przedłożony do zatwierdzenia projekt architektoniczo-budowlany zawiera zarówno opinię geotechniczną, jak i informację o sposobie posadowienia obiektu budowlanego (projekt architektoniczo-budowlany – część opisowa – pkt 1.3). Brak jest zatem podstaw do uznania, że przedłożony projekt architektoniczo-budowlany jest niekompletny. Przy czym z załączonych informacji wynika, że uprawniony projektant m.in. na podstawie wykonanych wykopów – wskazał na I kategorię geotechniczną projektowanego obiektu i proste warunki gruntowe, które w jego ocenie nie wymagały szczegółowych badań gruntowych. Uprawnienie projektanta do określenia kategorii geotechnicznej obiektu budowlanego, jak słusznie wskazały organy i Sąd pierwszej instancji wynika bowiem z § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie ustalania geotechnicznych warunków posadowienia obiektów budowlanych, zgodnie z którym kategorię geotechniczną całego obiektu budowlanego lub jego poszczególnych części określa projektant obiektu budowlanego na podstawie badań geotechnicznych gruntu, których zakres uzgadnia z wykonawcą specjalistycznych robót geotechnicznych.

A zatem na organie ciążył jedynie obowiązek sprawdzenia czy dołączono do projektu architektoniczo-budowlanego opinię geotechniczną oraz informację o sposobie posadowienia obiektu budowlanego, do jakiej kategorii zaliczono obiekt budowlany i czy w związku z tym nie zachodziła konieczność dołączenia dodatkowej dokumentacji, o której mowa w § 7 ust. 2 i 3 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie ustalania geotechnicznych warunków posadowienia obiektów budowlanych, co organy w niniejszej sprawie wykonały.

Tak więc wbrew twierdzeniom skarżącego kasacyjnie organy architektoniczno-budowlane nie posiadają uprawnień do ustalania we własnym zakresie, do jakiej kategorii geotechnicznej należy zakwalifikować obiekt budowlany i jakie warunki gruntowe występują w terenie projektowanej inwestycji. Z przytoczonych powyżej regulacji prawnych wynika, że to projektant dokonuje kwalifikacji geotechnicznej w opisowej części projektu architektoniczo-budowlanego i kwalifikacja ta nie podlega ocenie pod względem zgodności z przepisami techniczno-budowlanymi.

W tej sytuacji również podnoszony w uzasadnieniu skargi kasacyjnej zarzut niewłaściwego zastosowania wskazanych Norm Polskich przy sporządzaniu przez projektanta dokumentacji geotechnicznej jest bezzasadny, skoro dokumentacja ta stanowiła część projektu architektoniczo-budowlanego niepodlegającego ocenie organów pod względem zgodności z przepisami techniczno-budowlanymi. Przy czym podkreślić należy, że Normy Polskie są dokumentem technicznym i normą krajową, nie są natomiast normami prawnymi. Wynika to ze sposobu ich uchwalenia, albowiem Polski Komitet Normalizacyjny nie posiada uprawnień do uchwalania norm prawnych. Regulację prawną w zakresie stosowania Norm Polskich zawiera art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o normalizacji, w którym wskazano, że stosowanie Polskich Norm jest dobrowolne.

Mając zatem na uwadze, że podniesione w skardze kasacyjnej zarzuty okazały się bezzasadne, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 p.p.s.a., oddalił skargę kasacyjną.

Sprawa została rozpoznana na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 182 § 2 p.p.s.a., z którego wynika, że Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje skargę kasacyjną na posiedzeniu niejawnym, gdy strona, która ją wniosła, zrzekła się rozprawy, a pozostałe strony, w terminie czternastu dni od dnia doręczenia skargi kasacyjnej, nie zażądały przeprowadzenia rozprawy.

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, https://orzeczenia.nsa.gov.pl/