O kwalifikacji zwolnienia z pracy decyduje jego przyczyna

Ustanie zatrudnienia z powodów zawinionych wyłącznie przez pracodawcę jest cechą wspólną zarówno zwolnień indywidualnych, jak i grupowych. W drugim przypadku nie muszą one być jedynym powodem zakończenia umowy, natomiast przy trybie jednostkowym – już tak

Grupowe zwolnienie występuje w razie rozwiązania przez pracodawcę, który zatrudnia co najmniej 20 pracowników, stosunków pracy z przyczyn ich niedotyczących w drodze wypowiedzenia, a także na mocy porozumienia stron, jeżeli w okresie nieprzekraczającym 30 dni obejmuje ono co najmniej:

1) 10 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 100 pracowników,

2) 10 proc. pracowników – przy zatrudnieniu co najmniej 100, ale mniej niż 300 pracowników,

3) 30 pracowników – przy zatrudnieniu co najmniej 300 lub więcej pracowników.

Liczby odnoszące się do pracowników, o których mowa powyżej, obejmują pracowników, z którymi w ramach grupowego zwolnienia następuje rozwiązanie stosunków pracy z inicjatywy pracodawcy na mocy porozumienia stron, jeżeli dotyczy to co najmniej pięciu pracowników.

Odpowiednie zastosowanie przepisów

Część regulacji dotyczących trybu grupowego stosuje się odpowiednio również w sytuacjach określanych jako indywidualne rozstanie z pracownikiem – gdy pracodawca zatrudniający co najmniej 20 osób rozwiązuje stosunek pracy z przyczyn niezwiązanych z zatrudnionym, a te stanowią wyłączną podstawę decyzji kadrowej, niezależnie od tego, czy następuje to poprzez wypowiedzenie czy porozumienie stron. Warunkiem zastosowania przepisów jest objęcie rozwiązaniem umów – w okresie nie dłuższym niż 30 dni – liczby osób mniejszej niż minimalna wymagana dla procedury zbiorowej.