Interpretacja indywidualna z dnia 21 sierpnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.489.2025.3.MG

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od towarów i usług w kwestii ustalenia:

- kiedy po Państwa stronie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu otrzymania od Gminy wyrównania części rekompensaty w związku ze stratą poniesioną w związku ze świadczeniem usług przewozowych w okresie od (…) 2024 r. do (…) 2024 r. (kwestia objęta pytaniem oznaczonym we wniosku nr 1),

- czy po otrzymaniu rekompensaty, powinni Państwo dokonać korekty faktur za każdy miesiąc, którego dotyczy rekompensata i zwiększyć podstawę opodatkowania podatkiem VAT (kwestia objęta pytaniem oznaczonym we wniosku nr 2).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest polską spółką kapitałową, posiadającą siedzibę i miejsce wykonywania działalności gospodarczej na terenie Polski. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT).

Jedynym udziałowcem i jednocześnie założycielem Spółki jest Gmina dysponująca (…)% udziałami w kapitale zakładowym.

Spółka na rzecz Gminy (X), na podstawie Umowy wykonawczej o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego wykonała na rzecz Gminy usługę w zakresie publicznego transportu zbiorowego z dnia (…) 2023 r. (dalej: „Umowa”) w okresie od (…) 2024 r. do (…) 2024 r. Użytkownicy korzystają z komunikacji miejskiej bezpłatnie. Spółka uzyskuje przychody z tytułu reklam, którymi oklejone są autobusy.

Zgodnie z ww. Umową, Spółka ma prawo do rekompensaty wyliczonej na zasadzie opisanej w Załączniku nr 1 do Rozporządzenia (WE) 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r., dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz. Urz. UE., I. 315/1 z dnia 3 grudnia 2007 r., Dz. Urz. UE, I. 240/65 z dnia 16 września 2015 r., Dz. Urz. UE, I. 354/22 z dnia 23 grudnia 2016 r.) .

Roczna wysokość rekompensaty stanowi kwotę odpowiadającą wynikowi finansowemu netto, wyliczonemu zgodnie z zasadami określonymi w Załączniku o którym mowa w ust. 2 i stanowi: sumę kosztów poniesionych w związku ze świadczeniem usług przewozowych ustalonych zgodnie z niniejszą umową, minus wszystkie dodatnie wpływy finansowe wygenerowane na sieci obsługiwanej przez Spółkę w ramach powierzonych usług przewozowych.

Przy wyliczeniu wielkości należnej rekompensaty uwzględnione zostają wszystkie koszty związane ze świadczeniem usług przewozowych wynikające z ich rozmiaru, a ponoszone przez Spółkę. Są to miedzy innymi: wszystkie koszty bezpośrednie oraz pośrednie związane z działalnością przewozową, koszty amortyzacji, koszty wynagrodzeń oraz pochodnych, koszty materiałów eksploatacyjnych, koszty ubezpieczeń, koszty obsługi technicznej, koszty napraw remontów pojazdów, koszty podatków i opłat, pozostałe koszty, koszty związane z utrzymaniem i korzystaniem z niezbędnej infrastruktury technicznej, koszty wyposażenia pojazdów, koszty wydziałowe, itp., koszty ogólnozakładowe, zarządu, rozliczane według rozdzielnika kosztów, koszty finansowe bezpośrednio związane ze świadczeniem usług przewozowych. Koszty kalkulowane będą zgodnie z obowiązującymi zasadami rachunkowości.

Szczegółowe zasady obliczania i rozliczania rekompensaty z tytułu świadczenia usług przewozowych o charakterze użyteczności publicznej w zakresie lokalnego transportu zbiorowego określa załącznik nr 3 do Umowy.

Wypłata rekompensaty za świadczone usługi przewozowe następuje w cyklach miesięcznych na podstawie faktur VAT, wystawianych przez Spółkę w następującej formie:

a)faktury VAT wystawiane są do (…) dnia następnego miesiąca kalendarzowego i uwzględniają liczbę wykonanych w danym miesiącu wozokilometrów na podstawie obowiązujących rozkładów jazdy oraz obowiązującą stawkę jednostkowego wozokilometra;

b)wraz z fakturą VAT Spółka przedłoży Gminie informację o ilości faktycznie wykonanych w poprzednim miesiącu kilometrów;

c)w przypadku wystąpienia niewykonania zaplanowanej pracy przewozowej, należna rekompensata zostanie pomniejszona o liczbę niewykonanych wozokilometrów. Spółka na żądanie Gminy przedłoży w formie pisemnej wyjaśnienie niezrealizowanych przewozów;

d)w przypadku wykonania dodatkowych wozokilometrów związanych z uzgodnionymi objazdami zapłata za nie wchodzi w rozliczaną powyżej rekompensatę.

Zapłata należności, o których mowa powyżej następuje nie później niż do 14 dni od dnia przedłożenia Gminie dokumentacji, o której mowa w umowie.

Wysokość należnej spółce rekompensaty podlega rozliczeniu za każdy rok kalendarzowy obowiązywania Umowy. Spółka w terminie do końca (…) każdego roku kalendarzowego przedstawi rozliczenie usług wykonanych w roku poprzednim oraz dane analityczne umożliwiające weryfikację przychodów i kosztów na świadczenie usług przewozowych.

W przypadku, gdy z audytu rekompensaty wynikać będzie, że w danym roku kalendarzowym, Spółce została wypłacona zaliczkowo nadmierna rekompensata, tj. kwota przewyższająca kwotę rzeczywiście należną Spółce, zgodnie z zasadami zawartymi w Umowie, Spółka zwraca (tj. dokonuje płatności) Gminie w terminie 14 dni od daty ustalenia prawidłowej wysokości rekompensaty, kwotę równą nadmiernej rekompensacie. W takim samym terminie w przypadku niedopłaty rekompensaty, zostanie ona przez Gminę wyrównana. (§ 10 ust. 12 Umowy).

Zgodnie z umową Spółka rozlicza się z Gminą za wykonane usługi w cyklach miesięcznych. Spółka wystawia Gminie fakturę obejmującą cenę za wozokilometr określony w umowie i ilość przejechanych wozokilometrów. Wykaz planowanych wozokilometrów w rozbiciu na poszczególne miesiące jest załącznikiem do umowy tak że w momencie zawierania umowy Spółka zna ilość wozokilometrów do wykonania w danym roku. Każda zmiana ilości wozokilometrów, czy ceny dokonywana jest aneksem.

Cena wozokilometra jest kalkulowana na podstawie przewidywanych kosztów na dany rok. Mnożąc liczbę wozokilometrów i cenę za jeden wozokilometr wychodzi kwota jaka powinna być przeznaczona na sfinansowanie zadania. Ustalona w umowie wartość rekompensaty jest niższa niż faktycznie poniesione środki przez Spółkę na realizację zadania, zatem Spółka odnotuje z tego tytułu stratę.

Spółka ma otrzymać od Gminy rekompensatę, w związku z czym powzięła wątpliwość, kiedy na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT) i na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) powstanie obowiązek podatkowy w zakresie uzyskania od Gminy rekompensaty części kosztów poniesionych na realizację przez Spółkę zadania własnego Gminy.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczenia pytań jak we wniosku)

1.Kiedy po stronie Spółki powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu otrzymania od Gminy wyrównania części rekompensaty w związku ze stratą poniesioną w związku ze świadczeniem usług przewozowych w okresie od 1 stycznia 2024 r. do 31 grudnia 2024 r.?

2.Czy po otrzymaniu rekompensaty, Spółka powinna dokonać korekty faktur za każdy miesiąc, którego dotyczy rekompensata i zwiększyć podstawę opodatkowania podatkiem VAT?

Państwa stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług

Ad. 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu otrzymania od Gminy wyrównania rekompensaty w związku ze stratą poniesioną w związku ze świadczeniem usług przewozowych w okresie od (…) 2024 r. do (…) 2024 r. powstanie w dniu otrzymania rekompensaty.

Ad. 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że po otrzymaniu rekompensaty, Spółka nie powinna dokonywać korekty faktur za każdy miesiąc, którego dotyczy rekompensata i zwiększać podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

Uzasadnienie

Ad. 1 i Ad. 2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast towarami w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f ustawy o VAT.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis art. 19a ust. 1 formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Z brzmienia przepisów art. 19a ustawy nie wynika, by dla świadczenia polegającego na konieczności ograniczenia lub zatrzymania produkcji energii, można było zastosować inny, szczególny moment powstania obowiązku podatkowego, niż wykonanie usługi.

Ustawa o VAT przewiduje szereg wyjątków od zasady ogólnej dotyczącej momentu powstania obowiązku podatkowego. Obowiązek podatkowy może powstawać także w dacie upływu okresu rozliczeniowego, w momencie otrzymania płatności czy w dacie wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT w przypadku dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ich otrzymania.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że obowiązek podatkowy w zakresie otrzymanej od Gminy rekompensaty powstanie w momencie jej otrzymania oraz nie powinna dokonywać korekty faktur za każdy miesiąc, którego dotyczy rekompensata i zwiększać podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług w kwestiach objętych pytaniami oznaczonymi we wniosku nr 1 i nr 2, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 775), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Jak wynika z treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do „grona” usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

-w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

-świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku, którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług stanowią implementację art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Powyższe przepisy wskazują, że czynność podlega opodatkowaniu, jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że wykonując opisane we wniosku czynności transportu spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działają Państwo w charakterze podatnika podatku VAT.

Dla uzyskania statusu podatnika VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski. Podatnikami VAT są również podmioty, których cel działalności nie jest związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków lub też przeznaczające uzyskane zyski na cele społecznie użyteczne (charytatywne, kulturalne, naukowe, itd.).

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzenia wymaga, że gdyby nawet podatnik nie osiągnął z tytułu prowadzonej działalności dochodu, to nie zmienia to faktu, że wykonując czynności będące przedmiotem działalności gospodarczej wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT - bowiem będzie świadczył w tym zakresie usługi, które podlegają VAT. W konsekwencji, oznacza to, że jeżeli podmiot uzyska jakąkolwiek zapłatę za te usługi w sensie ekonomicznym (nawet bilansując tylko poniesione w związku z nim wydatki), to owe wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwych reguł.

Zasady finansowania przewozów o charakterze publicznym zostały uregulowane w ustawie z 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 258), dalej „ustawa o publicznym transporcie zbiorowym”.

Art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym stanowi, że:

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym:

W myśl art. 50 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym:

Na podstawie art. 50a ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym:

Stosownie do art. 51 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym:

Zgodnie z art. 51 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym:

W myśl art. 52 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym:

Jak stanowi art. 52 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym:

Na mocy art. 53 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym:

Zgodnie z art. 54 ww. ustawy:

Z kolei na mocy art. 29a ust. 1 ustawy o VAT:

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. Stosownie do ww. przepisu podstawa opodatkowania obejmuje:

Art. 29a ust. 7 ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że - co do zasady - podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 ustawy wymienia elementy, które powinny być wliczane bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru, czy też konkretnego rodzaju usługi. Gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Nie jest natomiast podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.

Z treści powołanych przepisów wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.

W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy jest odpowiednikiem art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym:

Opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Państwa jedynym udziałowcem i jednocześnie założycielem jest Gmina dysponująca (…)% udziałami w kapitale zakładowym.

Na podstawie Umowy wykonawczej o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego wykonali Państwo w okresie od (…) r. do (…) 2024 r. na rzecz Gminy usługę w zakresie publicznego. Użytkownicy korzystają z komunikacji miejskiej bezpłatnie. Uzyskują Państwo przychody z tytułu reklam, którymi oklejone są autobusy.

Zgodnie z ww. Umową, mają Państwo prawo do rekompensaty wyliczonej na zasadzie opisanej w Załączniku nr 1 do Rozporządzenia (WE) 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r., dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz. Urz. UE., I. 315/1 z dnia 3 grudnia 2007 r., Dz. Urz. UE, I. 240/65 z dnia 16 września 2015 r., Dz. Urz. UE, I. 354/22 z dnia 23 grudnia 2016 r.) .

Roczna wysokość rekompensaty stanowi kwotę odpowiadającą wynikowi finansowemu netto, wyliczonemu zgodnie z zasadami określonymi w Załączniku, o którym mowa w ust. 2 i stanowi: sumę kosztów poniesionych w związku ze świadczeniem usług przewozowych ustalonych zgodnie z umową, minus wszystkie dodatnie wpływy finansowe wygenerowane na sieci obsługiwanej przez Państwa w ramach powierzonych usług przewozowych.

Przy wyliczeniu wielkości należnej rekompensaty uwzględnione zostają wszystkie koszty związane ze świadczeniem usług przewozowych wynikające z ich rozmiaru, a ponoszone przez Państwa.

Szczegółowe zasady obliczania i rozliczania rekompensaty z tytułu świadczenia usług przewozowych o charakterze użyteczności publicznej w zakresie lokalnego transportu zbiorowego określa załącznik nr 3 do Umowy.

Wypłata rekompensaty za świadczone usługi przewozowe następuje w cyklach miesięcznych na podstawie wystawianych przez Państwa faktur VAT.

Wysokość należnej Państwu rekompensaty podlega rozliczeniu za każdy rok kalendarzowy obowiązywania Umowy.

W przypadku, gdy z audytu rekompensaty wynikać będzie, że w danym roku kalendarzowym, została Państwu wypłacona zaliczkowo nadmierna rekompensata, tj. kwota przewyższająca kwotę rzeczywiście należną Państwu, zwracają Państwo Gminie w terminie 14 dni od daty ustalenia prawidłowej wysokości rekompensaty, kwotę równą nadmiernej rekompensacie. W takim samym terminie w przypadku niedopłaty rekompensaty, zostanie ona przez Gminę wyrównana.

Zgodnie z umową rozliczają się Państwo z Gminą za wykonane usługi w cyklach miesięcznych. Wystawiają Państwo Gminie fakturę obejmującą cenę za wozokilometr określony w umowie i ilość przejechanych wozokilometrów. Wykaz planowanych wozokilometrów w rozbiciu na poszczególne miesiące jest załącznikiem do umowy. Każda zmiana ilości wozokilometrów, czy ceny dokonywana jest aneksem. Cena wozokilometra jest kalkulowana na podstawie przewidywanych kosztów na dany rok. Mnożąc liczbę wozokilometrów i cenę za jeden wozokilometr wychodzi kwota jaka powinna być przeznaczona na sfinansowanie zadania.

Ustalona w umowie wartość rekompensaty jest niższa niż faktycznie poniesione przez Państwa środki na realizację zadania, zatem odnotują Państwo z tego tytułu stratę.

Mają Państwo otrzymać od Gminy rekompensatę.

Państwa wątpliwości w zakresie podatku od towarów i usług w kwestiach objętych pytaniami oznaczonymi we wniosku nr 1 i nr 2 dotyczą ustalenia:

- kiedy po Państwa stronie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu otrzymania od Gminy wyrównania części rekompensaty w związku ze stratą poniesioną w związku ze świadczeniem usług przewozowych w okresie od (…) 2024 r. do (…) 2024 r.,

- czy po otrzymaniu rekompensaty, powinni Państwo dokonać korekty faktur za każdy miesiąc, którego dotyczy rekompensata i zwiększyć podstawę opodatkowania podatkiem VAT.

Odnosząc się do okoliczności sprawy zasadnym jest odwołanie się do wyroku TSUE z 8 maja 2025 r. w sprawie C‑615/23 (Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przeciwko P. S.A.). Przedmiotem tego wyroku jest bowiem sytuacja, w której Spółka realizująca (na podstawie umowy zawartej z jednostką samorządu terytorialnego) publiczny transport zbiorowy, pokrywa część kosztów z wpływów z biletów, a pozostałą część uzyskuje w formie rekompensaty od tej jednostki działającej jako organizator.

W wyroku tym TSUE wskazał, że:

Mając na uwadze przepisy art. 29a ust. 1 ustawy o VAT oraz orzeczenie TSUE w sprawie C-615/23 stwierdzić należy, że otrzymana przez Państwa od Gminy rekompensata za świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, nie stanowi obrotu w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Rekompensata ta wypłacana jest bowiem przez Gminę (organizatora) Państwu (Operatorowi) za świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego i została wyliczona na zasadach opisanych w Załączniku nr 1 do Rozporządzenia (WE) 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r., dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz. Urz. UE., I. 315/1 z dnia 3 grudnia 2007 r., Dz. Urz. UE, I. 240/65 z dnia 16 września 2015 r., Dz. Urz. UE, I. 354/22 z dnia 23 grudnia 2016 r.). Do wypłaty tej rekompensaty mają również zastosowanie art. 52 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym.

W związku z powyższym, w świetle orzeczenia TSUE w sprawie C-615/23, rekompensata nie jest wypłacana Państwu w celu świadczenia przez Państwa usługi transportowej na rzecz określonego usługobiorcy i nie ma wpływu na cenę, jaką ma zapłacić ten usługobiorca. Rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług transportowych, ustaloną przez organizatora tych usług, ponieważ celem tej rekompensaty jest przede wszystkim pokrycie strat związanych z tą działalnością.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości, należy zatem odpowiedzieć, że ze względu na to, że rekompensata nie podlega opodatkowaniu, to:

- nie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania od Gminy wyrównania części rekompensaty w związku z poniesioną przez Spółkę stratą w związku z świadczeniem usług przewozowych w okresie od (…) 2024 r. do (…) 2024 r.,

- sam fakt otrzymania przez Spółkę wyrównania części rekompensaty nie powoduje konieczności korekty faktur za każdy miesiąc, którego dotyczy rekompensata i zwiększenia podstawy opodatkowania.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług, w kwestiach objętych pytaniami oznaczonymi we wniosku nr 1 i nr 2, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym albo opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.