Wznowienie oszczędzania w PPK – kiedy ponownie rozpocząć dokonywanie wpłat

Uczestnik Pracowniczego Planu Kapitałowego (PPK) może w dowolnym momencie zrezygnować z dokonywania wpłat, a następnie – bez żadnych ograniczeń czasowych – ponownie złożyć wniosek o ich wznowienie. W praktyce taka sytuacja budzi wątpliwości po stronie pracodawców, zwłaszcza w zakresie momentu, od którego należy ponownie rozpocząć naliczanie i przekazywanie wpłat do instytucji finansowej.

ppk wpłaty od wynagrodzenia jak obliczyć wynagrodzenie pracownika

Oszczędzanie w pracowniczym planie kapitałowym jest dobrowolne (art. 23 ust. 1 ustawy z 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych, dalej: ustawa o PPK). O ile zatem podmiot zatrudniający ma obowiązek zapewnić osobom zatrudnionym możliwość oszczędzania w tym programie (z kilkoma wyjątkami wymienionymi w ustawie o PPK), o tyle to zatrudniony decyduje o tym, czy chce gromadzić oszczędności w PPK, czy nie. Przystąpienie zaś do PPK i finansowanie przez uczestnika PPK wpłat z jego wynagrodzenia (obligatoryjna jest wówczas wpłata podstawowa) powoduje po stronie podmiotu zatrudniającego ustawowy obowiązek współfinansowania pracownikowi wpłaty podstawowej do PPK (wpłata dodatkowa jest fakultatywna).

Dobrowolność oszczędzania w PPK dotyczy wszystkich osób zatrudnionych w wieku od 18 roku życia, a przed ukończeniem 70 lat. Niemniej jednak wobec przyjętego w ustawie o PPK automatyzmu zapisywania do pracowniczego planu kapitałowego osób w wieku od 18 roku życia, a przed ukończeniem 55 lat – w razie braku zamiaru oszczędzania – muszą one złożyć podmiotowi zatrudniającemu deklarację o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK (w przeciwnym razie zostaną zapisane do PPK z obowiązkiem finansowania wpłat).

Rezygnacja z oszczędzania w PPK

Osoba zatrudniona, która została zapisana do PPK, może w każdym czasie zrezygnować z dalszego oszczędzania. Niezbędne staje się wówczas złożenie podmiotowi zatrudniającemu pisemnej deklaracji o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK. Uczestnik PPK nie podaje pracodawcy powodów rezygnacji z oszczędzania, a pracodawca nie ma prawa odmówić przyjęcia deklaracji lub jej nie uwzględnić. Deklaracja jest skuteczna od chwili jej wpływu do pracodawcy.

Na skutek rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK uczestnik PPK nie gromadzi dalej oszczędności w tym programie (również ze środków, które są finansowane przez pracodawcę). Po wpływie do podmiotu zatrudniającego deklaracji o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK podmiot zatrudniający zaprzestaje obliczania, pobierania i dokonywania wpłat do PPK za tego uczestnika PPK. Ponadto niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni, informuje o tym instytucję finansową.

Podmiot zatrudniający nie dokonuje wpłat za uczestnika PPK, który złożył deklarację o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK – począwszy od miesiąca, w którym uczestnik PPK złożył rezygnację (art. 23 ust. 2 ustawy o PPK). Wpłaty pobrane w tym miesiącu podlegają zwrotowi.

Wznowienie oszczędzania w PPK

Ustawodawca nie wprowadził żadnych ograniczeń czasowych w zakresie możliwości zmiany decyzji i powrotu do oszczędzania. Prawnie dopuszczalna jest zatem sytuacja, w której nawet następnego dnia lub po kilku dniach od rezygnacji z oszczędzania w PPK osoba zatrudniona zmieni zdanie i wystąpi do pracodawcy z wnioskiem o ponowne dokonywanie wpłat do PPK. Pracodawca jest zobowiązany uwzględnić i zrealizować decyzję uczestnika PPK w tym zakresie (nie dotyczy to jednak osób zatrudnionych, które ukończyły 70 rok życia; nie mogą one bowiem ponownie zacząć oszczędzać w PPK).

Jeśli pracownik powróci do oszczędzania w PPK, to złożone wcześniej u danego pracodawcy deklaracje o wysokości wpłaty dodatkowej i podstawowej pozostają w mocy (brak jest bowiem w ustawie o PPK przepisu, który uchylałby ich skuteczność). Jeśli uczestnik PPK chciałby np. zmienić wysokość wpłaty dodatkowej lub zrezygnować z jej finansowania, musi złożyć podmiotowi zatrudniającemu odpowiednią deklarację (art. 27 ust. 6 ustawy o PPK).

Autor: Aneta Olędzka