Interpretacja indywidualna z dnia 14 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.834.2025.3.ACZ

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe w części dotyczącej skutków podatkowych umorzenia wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego w części zaciągniętego na zakup udziału w lokalu niemieszkalnym – garażu i prawidłowe w pozostałej części.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 września 2025 r. złożył Pan wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem złożonym 14 października 2025 r., pismem złożonym 20 października 2025 r. oraz pismem złożonym 22 października 2025 r. – w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan Kredytobiorcą kredytu hipotecznego indeksowanego do franka szwajcarskiego (CHF), zawartego z (…) S.A. (obecnie (…) S.A.) w dniu (…) 2011 r.

Rozważa Pan podpisanie ugody z bankiem. Na chwilę obecną nie posiada Pan wzoru zapisów ugody, więc nie wie Pan, jaka dokładnie będzie jej treść, ale spodziewa się Pan, że będzie zawierać zapisy dotyczące:

• przewalutowania kredytu na PLN;
• umorzenia części salda zadłużenia;
• korekty historii spłaty kredytu (od początku traktowanie kredytu jako złotowego).

Powstaje wątpliwość, czy w wyniku zawarcia ugody po stronie Kredytobiorcy powstanie przychód podatkowy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji – obowiązek zapłaty podatku PIT.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że okres kredytowania jest od (…) 2011 r. do (…) 2041 r., czyli wynosi 30 lat.

Jest dwóch Kredytobiorców: A.A. (Pan) oraz B.A. Pozostajecie Państwo w małżeńskiej wspólnocie majątkowej i odpowiadacie za spłatę kredytu wspólnie z Waszego majątku.

Kredyt został udzielony przez (…) S.A., którego majątek został przejęty przez (…) S.A. Oba te podmioty podlegają państwowemu nadzorowi przez organy zajmujące się nadzorem w ramach Prawa bankowego.

Zgodnie z treścią umowy: Przeznaczenie kredytu: cel mieszkaniowy w całości kwoty kredytu, a w szczegółach: Nabycie:

• lokalu mieszkalnego;
• udziału w wysokości 1/27 części w lokalu niemieszkalnym – garażu pod nieruchomością.

Informacje te są wyszczególnione na pierwszej stronie załączonej umowy w tabeli „Dane o kredycie”, pkt 2.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy nieruchomość której dotyczy zaciągnięty kredyt jest położona w Polsce lub innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej?”, wskazał Pan, że tak, jest położona w Polsce, (…). Jej adres odpowiada adresowi Pana zamieszkania. Aktualnie mieszkacie Państwo w niej.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Jaki tytuł prawny przysługuje Panu do nieruchomości, której dotyczy kredyt (lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, lokal niemieszkalny (użytkowy), nieruchomość niezabudowana, nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalnym, inny – jaki)?”, wskazał Pan, że jesteście Państwo właścicielami samodzielnego lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość oraz współwłaścicielami 1/27 udziału w lokalu niemieszkalnym, tj. w garażu wielostanowiskowym (miejsce garażowe).

Pan i Pana małżonka jesteście właścicielami tych lokali od (…) 2011 r. wraz z podpisaniem aktu notarialnego.

Kredyt jest kredytem hipotecznym zaciągniętym na cele mieszkaniowe.

Kredyt został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej.

Celem kredytu było zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych jednego gospodarstwa domowego.

Kredyt został zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na obu nieruchomościach będących obiektem umowy, czyli zarówno na samodzielnym lokalu mieszkalnym, jak i na udziale 1/27 w lokalu niemieszkalnym (garażu).

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Kiedy dojdzie do zawarcia ugody z bankiem oraz kto będzie stroną zawartego porozumienia?”, wskazał Pan, że dokładna data nie jest jeszcze znana, najprawdopodobniej jeszcze w tym roku. Na przykład listopad lub grudzień, ale negocjacje i rozmowy mogą się przedłużyć do przyszłego roku lub też ugoda może w ogóle nie dojść do skutku.

Zgodnie z treścią ugody następuje zmiana treści umowy tak, aby kredyt od początku był traktowany jako kredyt PLN, gdzie dotychczasowe spłaty CHF są traktowane jako spłaty naliczonych odsetek PLN. Następnie, umarzana jest cała kwota kapitału. Natomiast, Kredytobiorca zobowiązuje się do zapłaty na rzecz banku 95.000,00 PLN (na ten moment negocjacji) +/- odsetki bieżące powstałe w wyniku balansowania odsetek PLN i dotychczasowych wpłat CHF na poczet tych odsetek. Ta kwota ma być przez Państwa spłacona w przeciągu 30 dni od momentu podpisania ugody, w wyniku czego bank uzna kredyt za spłacony. „Bank zobowiązuje się do zwrotu kosztów procesu poniesionych przez Kredytobiorcę w związku ze Sporem w wysokości 10.800,00 PLN”, które w całości przypadną reprezentującej Państwa kancelarii, „oraz połowy opłaty od pozwu w wysokości 500 PLN”, co będzie częściowym zwrotem poniesionych przez Państwa kosztów przy wnoszeniu pozwu.

Ugoda polegałaby na traktowaniu umowy kredytu tak, jakby od początku była ona kredytem PLN i po przeliczeniu i odliczeniu opłaconych rat od odsetek następuje umorzenie zadłużenia Kredytobiorców. Następnie, Kredytobiorcy są zobowiązani do zapłacenia do banku określonej kwoty. Na dziś zaproponowana kwota to 95.000,00 PLN +/- odsetki bieżące.

Umarzana będzie kwota kapitału. W skład ww. kwoty nie wchodzi kwota odsetek karnych. Kwota odsetek skapitalizowanych będzie spłacana.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy zgodnie z ugodą, kwota zadłużenia z tytułu niespłaconego kapitału kredytu wyrażona w CHF, będzie przeliczona na PLN po kursie wynegocjowanym między stronami niższym od aktualnego kursu CHF oraz kursu średniego NBP? Czy wynegocjowany kurs nie będzie niższy niż ten z dnia zawarcia przez Pana umowy kredytu walutowego?”, wskazał Pan, że jako kwota wyjściowa będzie zastosowana kwota kredytu wyrażona w umowie w PLN – 489.600,00 PLN.

Pan i Pana żona pozostajecie w małżeńskiej wspólnocie majątkowej i solidarnie odpowiadacie za dług.

W przeszłości nie korzystał Pan z zaniechania poboru podatku w związku z umorzeniem wierzytelności z tytułu innego kredytu mieszkaniowego.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy w dacie zakupu lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w garażu wielostanowiskowym – udział w garażu wielostanowiskowym (miejsce postojowe) był wpisany razem z lokalem mieszkalnym do jednej księgi wieczystej, czy też miał odrębną księgę wieczystą?”, wskazał Pan, że lokal mieszkalny jest wpisany w księgę wieczystą o Nr (…), natomiast garaż podziemny wielostanowiskowy mieszczący się w tym samym budynku, położony na kondygnacji (…), składający się z 27 miejsc postojowych, gdzie Państwa część stanowi 1/27 całości jest wpisany w księgę wieczystą o Nr (…).

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy kwoty stanowiące zwrot kosztów procesu oraz połowy opłaty od pozwu, które bank zobowiązał się zwrócić Kredytobiorcy, nie przewyższają faktycznie poniesionych przez Pana i Pana żonę wydatków z tego tytułu? Komu bank zobowiązał się zwrócić te kwoty?”, wskazał Pan, że 24 kwietnia 2023 r. złożył Pan opłatę sądową w wysokości 1.000,00 PLN do Sądu Okręgowego (…). Ponadto, w treści ugody widnieje treść: „Bank zobowiązuje się do zwrotu kosztów procesu poniesionych przez Kredytobiorcę w związku ze Sporem w wysokości 10.800,00 PLN (słownie: dziesięć tysięcy osiemset złotych 00/100) oraz połowy opłaty od pozwu w wysokości 500 PLN (słownie: pięćset złotych polskich 00/100)”. Zapis dotyczy jedynie zwrotu kosztów, więc nie może być źródłem wygenerowania przychodu.

Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1. W opisanym zdarzeniu przyszłym, nastąpi podpisanie ugody z bankiem dotyczącej kredytu CHF, skutkującej przewalutowaniem kredytu na PLN i po zapłacie ustalonej kwoty nastąpi umorzenie pozostałej kwoty kapitału kredytu – zakładając, że powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9, art. 11 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy o PIT – to czy będzie konieczny w opisanej sytuacji pobór podatku dochodowego w wyniku zawarcia tej ugody, biorąc pod uwagę rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 102) oraz rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2024 r. (Dz.U. z 2024 r. poz. 1912) przedłużającym stosowanie ww. regulacji do dochodów (przychodów) uzyskanych do dnia 31 grudnia 2026 r.?

2. Ponieważ w ramach ugody nastąpi również zwrot kosztów procesu oraz połowy kosztu złożenia pozwu ze strony banku na rzecz Kredytobiorcy, to czy fakt ten wygeneruje konieczność zapłaty z tego tytułu podatku?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

W Pana ocenie, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 102) oraz rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2024 r. (Dz. U. z 2024 r. poz. 1912) przedłużającym stosowanie ww. regulacji do dochodów (przychodów) uzyskanych do dnia 31 grudnia 2026 r., zaniechano poboru podatku dochodowego od dochodów podatników z tytułu umorzenia wierzytelności związanych z kredytem hipotecznym zaciągniętym na własne cele mieszkaniowe.

W związku z tym, że zawarł Pan umowę kredytu hipotecznego przeznaczonego na własne cele mieszkaniowe (zakup mieszkania oraz przynależnego do niego miejsca postojowego w podziemnym garażu w ramach jednego aktu notarialnego, gdzie garaż znajduje się w tym samym budynku i miejsce postojowe było bezpośrednio związane z tą nieruchomością), a ponadto zgodnie z wymogami rozporządzenia – kredyt na tę nieruchomość został zabezpieczony hipotecznie oraz nie skorzystaliście Państwo dotychczas z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej, to w związku z tym, że spełniacie Państwo wszystkie wymagania wspomniane w przytoczonym rozporządzeniu, to nawet zakładając, że powstał przychód, to nie podlega on opodatkowaniu na mocy powyższych przepisów.

Pozostałe kwoty pojawiające się w ugodzie, jak zwrot kosztów sądowych oraz zwrot połowy opłaty sądowej za wniesiony pozew, nie stanowią przychodu w rozumieniu ustawy, gdyż są jedynie częściowym zwrotem poniesionych przez Państwa kosztów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Reguły dotyczące opodatkowania

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić, w każdej sytuacji, gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Wskazać również należy, że dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Źródła przychodów

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W związku z tym, świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Przewalutowanie kredytu

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa wyjaśnić należy, że na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych inne skutki prawnopodatkowe wywołuje przewalutowanie kredytu, a inne umorzenie tego kredytu.

W ramach operacji przewalutowania nie dochodzi do transferu/przelewu środków pieniężnych, nie dochodzi do uregulowania w jakiejkolwiek formie zobowiązania wynikającego z umowy kredytu – zmianie ulega jedynie waluta, w której zobowiązanie ma być uregulowane. Przewalutowanie stanowi wyłącznie techniczną operację zamiany kwoty wyrażonej w określonej walucie, na tę samą kwotę wyrażoną w innej walucie.

Tym samym, przewalutowanie nie będzie skutkowało powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Umorzenie wierzytelności

Przystępując do oceny skutków podatkowych planowanego umorzenia Panu przez bank wierzytelności od zaciągniętego w 2011 r. kredytu hipotecznego, wskazać należy, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Instytucja zwolnienia z długu uregulowana została w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071):

Istota zwolnienia z długu sprowadza się do tego, że skoro wierzytelność jest prawem wierzyciela, nie ma przeszkód, aby wierzyciel zrzekł się tego prawa, tj. by umorzył zobowiązanie bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Zwolnienie z długu należy do czynności prawnych rozporządzających, bowiem skutkuje ono wygaśnięciem zobowiązania. Samo zrzeczenie się wierzyciela aktem jednostronnym nie wystarcza do zwolnienia z długu.

Dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, zawartego układu, czy też poprzez oświadczenie, umowę). Wierzytelność będzie umorzona wówczas, gdy wierzyciel uzyska wiadomość od dłużnika, że przyjął on (dłużnik) zwolnienie z długu.

Konsekwencją rozporządzeniowego charakteru umowy o zwolnienie z długu jest przysporzenie po stronie dłużnika, które następuje przez zmniejszenie pasywów jego majątku. Skoro zatem dłużnik godzi się na zawarcie zwolnienia z długu to osiąga on przychód, bowiem uzyskuje on przysporzenie.

Wobec tego na skuteczne zwolnienie z długu, w myśl art. 508 Kodeksu cywilnego, składają się dwa elementy:

1)oświadczenie woli wierzyciela o umorzeniu zobowiązania,

2)akceptacja tego oświadczenia przez dłużnika.

Przy czym wskazuje się, że zwolnienie z długu może odnosić się do wierzytelności istniejących. Dopuszczalne jest także zwolnienie z długu przyszłego.

Tak więc dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Poprawność powyższego stanowiska potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2633/10, w którym Sąd wskazał, że „gdy dochodzi do umorzenia wierzytelności przez kredytodawcę nie jest istotne, czy u podstaw uzyskanego nieodpłatnego świadczenia leży umowa o zwolnienie z długu, czy też decyzja wierzyciela o rezygnacji z dochodzenia należności. Zasadnicze znaczenie ma bowiem to, że w następstwie takich zdarzeń dłużnik zostaje zwolniony z obowiązku spłaty zadłużenia. Po jego stronie powstaje tym samym przychód stanowiący równowartość umorzonej kwoty zobowiązania, którego nie musi już świadczyć na rzecz wierzyciela. Faktyczna rezygnacja wierzyciela z dochodzenia należności prowadzi więc do powstania przychodu, podobnie jak w przypadku zawarcia umowy o zwolnienie z długu, albowiem w każdym z tych przypadków po stronie dłużnika ustaje obowiązek spełnienia świadczenia. Należy bowiem zauważyć, że pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”.

Tym samym stwierdzam, że wartość umorzonych Panu kwot wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego (kwoty kapitału), na podstawie ugody z bankiem, którą zawrze Pan w 2025 r. lub w 2026 r., będzie stanowić przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnych świadczeń, klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Zaniechanie poboru podatku

Jednakże, zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102 ze zm.) w aktualnie obowiązującym brzmieniu zmienionym rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2024 r. (Dz. U. 2024 poz. 1912):

Z kolei § 4 cytowanego rozporządzenia stanowi, że:

Stosownie do § 4a tego rozporządzenia:

Natomiast w myśl § 3 komentowanego rozporządzenia:

Zgodnie z treścią ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wobec powyższego, ww. zaniechanie poboru podatku znajdzie zastosowanie do umorzonych od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2026 r. osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w przypadku, gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego – gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej oraz w przypadku, gdy osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a) inwestycji mieszkaniowej (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. rozporządzenia). Istotne jest, żeby kredyt mieszkaniowy został przeznaczony na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pana skutki podatkowe z tytułu umorzenia wierzytelności

Z opisu sprawy wynika, że kredyt został zaciągnięty na nabycie lokalu mieszkalnego oraz udziału w wysokości 1/27 części w lokalu niemieszkalnym– garażu.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatkiem uznawanym za cel mieszkaniowy jest m.in. nabycie lokalu mieszkalnego.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia lokalu mieszkalnego, zatem dla zdefiniowania tego pojęcia należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048).

Stosownie do art. 2 ust. 2 ww. ustawy:

Ponadto, zgodnie z art. 2 ust. 4 ww. ustawy:

Z powyższego wynika, że do lokalu mieszkalnego mogą przynależeć inne pomieszczenia.

W sytuacji, gdy pomieszczenia typu miejsce postojowe, garaż czy np. komórka lokatorska są ściśle powiązane z lokalem mieszkalnym i nie stanowią odrębnej nieruchomości uregulowanej odrębną księgą wieczystą, wówczas można przyjąć, że jako całość stanowią lokal mieszkalny mieszczący się w katalogu wydatków, o którym mowa w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego przez Pana opisu sprawy wynika, że lokal mieszkalny i garaż wielostanowiskowy, w ramach którego ma Pan prawo do korzystania z miejsca garażowego (miejsca postojowego) i którego jest Pan właścicielem w udziale, mają oddzielne księgi wieczyste. Nie można więc uznać, że garaż spełnia definicję „pomieszczenia przynależnego” nierozerwalnie związanego z zakupionym odrębnie lokalem mieszkalnym. Sam garaż, mimo że znajduje się w budynku, w którym są lokale mieszkalne, to jednak w żadnym wypadku nie jest lokalem mieszkalnym, a więc nie służy zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych.

Podsumowując, stwierdzam, że kwota wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego zaciągniętego w 2011 r., która zostanie Panu umorzona przez bank (kwota kapitału) w 2025 r. lub w 2026 r., w przypadku zawarcia ugody z bankiem, będzie stanowić dla Pana przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnych świadczeń, klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W stosunku do tego przychodu, który Pan uzyska w 2025 r. lub w 2026 r. w związku z umorzeniem wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego w części odpowiadającej kwocie wierzytelności z tytułu sfinansowania tym kredytem zakupu lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, znajdzie zastosowanie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe i w związku z powyższym nie będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodu powstałego w związku z umorzeniem tej części kredytu hipotecznego.

Przy czym podkreślam, że wobec treści § 4 cytowanego rozporządzenia, zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych w odniesieniu do tego przychodu będzie miało zastosowanie tylko wówczas, gdy ugoda z bankiem, na mocy której dojdzie do ww. umorzenia wierzytelności, zostanie zawarta w okresie obowiązywania rozporządzenia, tj. do 31 grudnia 2026 r.

Zatem, w tej części Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Natomiast, w stosunku do przychodu, który Pan uzyska w związku z umorzeniem wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego w części odpowiadającej kwocie wierzytelności z tytułu sfinansowania tym kredytem zakupu udziału w lokalu niemieszkalnym – garażu, nie znajdzie zastosowania zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe.

W konsekwencji, od przychodu, który powstanie w 2025 r. lub w 2026 r. w przypadku zawarcia ugody z bankiem, w związku z umorzeniem tej części kredytu hipotecznego, będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zatem, w tej części Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Pana skutki podatkowe z tytułu zwrotu przez bank kosztów procesu oraz połowy opłaty od pozwu

Zgodnie natomiast z art. 98 § 1, § 2, § 3, § 4 ustawy z 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1568 ze zm.):

Jak wynika z powyższych przepisów, koszty procesu mają charakter zwrotu wydatków poniesionych przez powoda.

Mając zatem na uwadze zwrotny charakter kosztów procesu sądowego należy uznać, że zwrot ten nie rodzi obowiązku podatkowego w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile kwota zasądzona tytułem zwrotu kosztów postępowania nie przewyższa faktycznie poniesionych przez powoda wydatków.

Zatem, zwrot kosztów procesu oraz połowy opłaty od pozwu, w ramach ugody, którą zawrze Pan z bankiem w 2025 r. lub w 2026 r., nie spowoduje powstania u Pana przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zwracane przez bank kwoty nie przewyższą poniesionych przez Pana wydatków z tego tytułu. W takiej sytuacji zwrot ten nie będzie stanowić po Pana stronie przysporzenia, wzrostu Pana majątku. Otrzymane kwoty stanowić będą jedynie zwrot poniesionych wcześniej przez Pana wydatków.

Pieniądze te nie będą Pana przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanym do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy i nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w tej części Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanych pytań, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu zdarzenia przyszłego, które nie były przedmiotem pytań i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.

Podkreślam, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Wydając interpretacje opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzę postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Nie prowadzę postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku.

Wskazuję, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast „zainteresowanym” w rozumieniu art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jest osoba, która występuje z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej i będąca wnioskodawcą. W związku z tym, niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pana, nie wywołuje skutków prawnych dla drugiego kredytobiorcy (Pana żony).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.