1. Urlop wypoczynkowy pracowników jednostek pomocy społecznej

Pracownikom zatrudnionym w jednostkach pomocy społecznej zarówno na stanowiskach pracowników socjalnych, jak i na pozostałych stanowiskach przysługuje prawo do corocznego, nieprzerwanego, płatnego urlopu wypoczynkowego na zasadach ogólnych. Status tych pracowników jest tożsamy ze statusem pracowników zatrudnionych we wszystkich instytucjach tzw. sfery budżetowej.

Należy podkreślić, że znaczną grupę pracowników jednostek pomocy społecznej stanowią osoby posiadające status pracowników samorządowych. Taki stan rzeczy nie stwarza możliwości uzyskania dodatkowego urlopu wypoczynkowego, do którego szczególne uprawnienia mają wyłącznie pracownicy socjalni. Uzyskanie prawa do dodatkowego urlopu wypoczynkowego przez pracowników socjalnych związane jest bezpośrednio z charakterem wykonywanej przez nich pracy. Zagadnienie dodatkowego urlopu dla pracowników socjalnych, określonego w ustawie z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (dalej: ustawa o pomocy społecznej), zostało szerzej omówione w rozdziale 1.5, z uwagi na pojawiające się wątpliwości dotyczące statusu pracownika socjalnego.

Poza wspomnianym przypadkiem, pracownicy jednostek pomocy społecznej, w tym pracownicy socjalni, korzystają z urlopów wypoczynkowych na zasadach ogólnych określonych w ustawie z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (dalej: k.p.).

Celem urlopu wypoczynkowego jest zapewnienie pracownikowi możliwości regeneracji sił i odpoczynku od pracy. Dlatego prawo do urlopu wypoczynkowego ma charakter prawa podmiotowego i osobistego.

ZAPAMIĘTAJ!

Pracownik nie może zrzec się prawa do urlopu.

Zakaz zrzeczenia się urlopu wypoczynkowego dotyczy zarówno urlopu bieżącego, tj. urlopu, do którego prawo powstało w bieżącym roku kalendarzowym, jak i urlopu zaległego, tj. urlopu, do którego prawo powstało w roku poprzednim. Niemożliwa i nieprawidłowa jest zatem zamiana urlopu na ekwiwalent pieniężny w drodze umowy zawartej z pracodawcą. Prawo do rekompensaty za niewykorzystany urlop wypoczynkowy przysługuje pracownikowi tylko w sytuacji określonej w art. 171 § 1 k.p., tj. w razie niewykorzystania przysługującego pracownikowi urlopu w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy.