Obowiązki pracowników

Wśród pracowników jednostek pomocy społecznej wyróżniamy dwie podstawowe grupy pracowników. Pierwsza z nich to kierownicy tych jednostek - dyrektorzy. Grupa ta charakteryzuje się największym zakresem obowiązków i odpowiedzialności. Oznacza to najszersze kompetencje i uprawnienia. Drugą grupę stanowią pracownicy pomocy społecznej będący pracownikami samorządowymi. Ich obowiązki i kompetencje uzależnione są od zajmowanego przez nich stanowiska.

Zakres podstawowych obowiązków pracownika wynika bezpośrednio z zapisów umowy o pracę. Nie wolno zapominać jednak o ogólnych regulacjach wynikających z przepisów branżowych dotyczących pomocy społecznej oraz z ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (dalej: k.p.). W przypadku pracowników jednostek pomocy społecznej aktami szczególnymi, określającymi podstawowy zakres obowiązków pracowników, będą:

● ustawa z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (dalej: ustawa o pomocy społecznej),

● ustawa z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (dalej: ustawa o pracownikach samorządowych).

Poza czynnościami wynikającymi z zajmowania określonego stanowiska w danej jednostce pracownik zobowiązany jest również przestrzegać powszechnie obowiązujących zasad z zakresu prawa pracy. Ich zlekceważenie może spowodować pociągnięcie pracownika do odpowiedzialności, a nawet jego dyscyplinarne zwolnienie.

1. Określenie obowiązków w regulaminie pracy

W jednostkach pomocy społecznej tworzy się regulamin pracy, który powinien określać zarówno zasady organizacji oraz porządku wykonywania pracy, jak i związane z tym porządkiem prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników. Prawo do ustalenia regulaminu pracy przysługuje z mocy prawa pracodawcy - dyrektorowi jednostki pomocy społecznej. Jednakże pracodawca, u którego działa zakładowa organizacja związkowa, ustala regulamin pracy w uzgodnieniu z tą organizacją (art. 104² § 1 k.p.).

Regulamin to zespół zapisów regulujących postępowanie pracodawcy i pracowników oraz funkcjonowanie samego zakładu pracy na podstawie istniejącego prawa.