Wyrok NSA z dnia 13 czerwca 2017 r., sygn. I OSK 331/16

Organy pomocy społecznej nie wyręczają obywatela z obowiązku utrzymywania się w trudnej życiowo sytuacji, ale wymagają od niego aktywności w pokonywaniu niepomyślności życiowych. Organy pomocy społecznej są zobowiązane jedynie do współuczestnictwa w podejmowanych samodzielnie przez potrzebującego środkach zaradczych. Brak aktywności ze strony zainteresowanego pomocą uprawnia organ do powstrzymania się od udzielenia takiej pomocy. Podkreślić należy, że pomoc przyznawana na gruncie ustawy o pomocy społecznej - bez względu na jej rodzaj - ma charakter jedynie przejściowy, czasowy i zakłada wykształcenie odpowiednich podstaw u osób z niej korzystających, w celu pokonania życiowych trudności. Nie ma ona w żadnym wypadku zamieniać się w stałe i jedyne źródło utrzymania dla osób o nią występujących, niezależnie od ich sytuacji życiowej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: sędzia NSA Jolanta Rajewska sędzia NSA Jolanta Sikorska sędzia del. WSA Dorota Apostolidis (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Joanna Ukalska po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 listopada 2015 r. sygn. akt II SA/Łd 769/15 w sprawie ze skargi T. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku okresowego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 17 listopada 2015 r., sygn. akt II SA/Łd 769/15, po rozpoznaniu sprawy ze skargi T. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2015 r., nr [...], w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku okresowego, oddalił skargę.

Powyższy wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawych sprawy: Prezydent Miasta [...]. decyzją z dnia [...] maja 2015 r. odmówił przyznania T. K. prawa do zasiłku okresowego w miesiącu maju 2015 r. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ I instancji powołał się na przepisy art. 7 i art. 38 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2015 r., poz. 163, dalej jako u.p.s.). Na podstawie wywiadu środowiskowego, przeprowadzonego w dniu 15 maja 2015r. organ ustalił, że T. K. jest osobą samotnie gospodarującą, nie ma własnych dochodów, zamieszkuje w mieszkaniu rodziców, nie partycypuje w kosztach utrzymania lokalu, nie jest zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy jako bezrobotny, nie udokumentował ponadto innych przesłanek wynikających z przepisu art. 7 pkt 2-15 u.p.s., które uzasadniałyby udzielenie pomocy. Organ I instancji podkreślił, że spełnienie kryterium dochodowego nie stanowi podstawy do przyznania świadczeń pieniężnych, wnioskodawca jest osobą młodą, powinien wykazać, że aktywnie ubiega się o zmianę sytuacji i podjęcie zatrudnienia. W ocenie organu I instancji, dla uzyskania pomocy skarżący winien legitymować się formalnym statusem osoby bezrobotnej.