Wyrok WSA w Krakowie z dnia 30 stycznia 2015 r., sygn. II SA/Kr 1644/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Tuszyńska Sędziowie : Sędzia NSA Anna Szkodzińska (spr.) Sędzia WSA Aldona Gąsecka - Duda Protokolant : Teresa Jamróz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2015 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej [....] w K. D.J. sprawy ze skargi [....] w K. na decyzję Wojewody [....] z dnia 6 października 2014 r., znak: [....] w przedmiocie ograniczonego sposobu korzystania z nieruchomości skargę oddala.

Uzasadnienie

Uzasadnienie:

Pismem z dnia 22 lutego 2013 r. (sprecyzowanym i uzupełnionym pismami z dnia 25 marca 2013 r., 30 kwietnia 2013 r., 28 czerwca 2013 r. i 25 listopada 2013 r.) Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji S.A. z siedzibą w K. wniosło o ograniczenie na podstawie 124 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami korzystania z nieruchomości oznaczonych jako działki ewidencyjne o numerach: [...] obręb [...] jedn. ewid. K. [...] ,[...] ,[...] itd... obręb [...] jedn. ewid. K.-; . obręb [...] jedn. ewid. K.-K. ; [...] ,[...] ,[...] itd... obręb [...] . ewid. K. -K. poprzez zezwolenie na założenie i przeprowadzenie przewodów sieci wodociągowej i kanalizacyjnej wraz z towarzyszącymi obiektami technicznymi w celu realizacji inwestycji objętej decyzją z dnia 31 grudnia 2010 r. o ustaleniu lokalizacji celu publicznego dla zamierzenia inwestycyjnego p. n. "Budowa sieci wodociągowej i rurociągów tłocznych ścieków sanitarnych Międzynarodowego Portu Lotniczego im. [...] Sp. z o.o. w rejonie ulic: [...] , [...] ,[...] i [...] z M".

Decyzją z dnia 22 stycznia 2014 r. ([...] ) na podstawie art. 124 ust. 1, 4, 6 i 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r., nr 102, poz. 651 ze zm.) Prezydent Miasta K. orzekł o 1) ograniczeniu korzystania z nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] o pow. 0,7979 ha obręb [...] ewid. K. -K. (powstałej z podziału działki nr [...] , dla której prowadzona jest księga wieczysta [...] ) stanowiącej własność Domu Zakonnego [...] poprzez zezwolenie Miejskiemu Przedsiębiorstwu Wodociągów i Kanalizacji S.A. z siedzibą w K. na założenie i przeprowadzenie przewodów - dwóch rurociągów tłocznych ścieków DN 250 mm i wodociągu DN 300 mm w pasie o szerokości 6,5 m i długości 162 m o przebiegu zakreślonym kolorem niebieskim na mapie ewidencyjnej, która stanowi załącznik do niniejszej decyzji i jej integralną część - w celu realizacji inwestycji określonej ostateczną decyzją o ustaleniu lokalizacji celu publicznego z dnia 31 grudnia 2010 r. ([...] ); 2) o zobowiązaniu Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji S.A. z siedzibą w K. do założenia i przeprowadzenia wymienionych w punkcie 1 przewodów w terminie nie dłuższym niż 12 miesięcy od daty rozpoczęcia robót budowlanych na nieruchomości; 3) o zobowiązaniu Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji S.A. z siedzibą w K. do przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego niezwłocznie po zakończeniu robót; 4) o zobowiązaniu właściciela nieruchomości do udostępnienia nieruchomości w celu wykonania czynności związanych z konserwacją oraz usuwaniem awarii ciągów, przewodów i urządzeń objętych niniejszą decyzją.

W decyzji wskazano, że jeżeli przywrócenie nieruchomości do stanu poprzedniego jest niemożliwe albo powoduje nadmierne trudności lub koszty wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty odszkodowania. W przypadku braku porozumienia stron należne odszkodowanie zostanie ustalone w drodze postępowania administracyjnego z zastosowaniem zasad przewidzianych przy wywłaszczeniu nieruchomości.

Organ administracji podał, co następuje:

Decyzja wydana na podstawie przepisu art. 124 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r., nr 102, poz. 651 ze zm.) stanowi rodzaj decyzji o wywłaszczeniu polegającym na czasowym ograniczeniu wykonywania prawa własności lub prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, na której istnieje potrzeba wybudowania urządzeń infrastruktury technicznej o charakterze publicznym. Decyzja o zezwoleniu na czasowe zajęcie nieruchomości służy uzyskaniu czasowego tytułu prawnego do władania nią na cele budowlane dla wybudowania urządzeń infrastruktury technicznej oraz dla pozostawienia tych urządzeń po wybudowaniu na nieruchomości. Istotą tej decyzji nie jest tylko umożliwienie inwestorowi korzystania z cudzej nieruchomości przez określony czas, ale także pozostawienie (bezterminowe) wybudowanych urządzeń na nieruchomości objętej decyzją, których status prawny określa art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego jako rzecz niebędącą częścią składową gruntu stanowiącą część składową przedsiębiorstwa, które je wybudowało, a tym samym stanowiącą jego część składową .

Udzielenie przez starostę zezwolenia uzależnione jest od spełnienia dwóch przesłanek. Po pierwsze ograniczenie właściciela użytkownika wieczystego w korzystaniu z jego nieruchomości musi nastąpić w celu realizacji przedsięwzięcia, które jest zgodne z planem miejscowym, a w przypadku braku planu zgodne z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Po drugie zaś wystąpienie z wnioskiem o wydanie decyzji w trybie tego przepisu powinno być poprzedzone przeprowadzeniem z właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości rokowań mających na celu udostępnienie przez tą osobę nieruchomości w sposób dobrowolny. W decyzji wydanej na podstawie art. 124 ww. ustawy należy precyzyjnie określić przebieg i obszar inwestycji, przy czym uzasadniony interes właściciela nieruchomości wymaga, by przebieg planowanej inwestycji był dla jego nieruchomości jak najmniej uciążliwy, a zakres ingerencji inwestora w prawa właściciela nieruchomości sprowadzony do niezbędnego minimum (por. II SA/Ol 927/09, SA/Ke 567/10); organ administracji nie jest natomiast władny zmieniać ustalenia przyjętego w decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego (I OSK 664/08).

Decyzja taka musi zawierać termin, na który udziela się zezwolenia, tj. termin niezbędny do wybudowania urządzeń infrastruktury technicznej na cudzej nieruchomości, do chwili upływu którego osoba lub jednostka organizacyjna, której udzielono zezwolenia mają prawo zajmować nieruchomość i wykonywać na niej prace związane z realizacją inwestycji. Brak zgody właściciela nieruchomości w rozumieniu tego przepisu oznacza natomiast stan, gdy właściciel (użytkownik wieczysty) nie odpowiedział na zaproszenie do rokowań, sprzeciwił się wyrażeniu zgody albo też strony postawiły sobie wzajemnie takie warunki, że uznały je za niemożliwe do przyjęcia .

Inwestycja określona w decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego z dnia 31 grudnia 2010 r. obejmuje kilkadziesiąt sąsiadujących ze sobą nieruchomości. Przebieg inwestycji, a tym samym usytuowanie w granicach poszczególnych nieruchomości (działek ewidencyjnych) wyznaczają załączniki nr 2A, 2B, 2C, 2D, 2E, 2F, 2G (tj. mapy w skali 1 : 1000 z wkreślonym liniami rozgraniczającymi teren inwestycji) stanowiące integralna część decyzji.

Dla potrzeb realizacji przedmiotowej inwestycji zaplanowano zająć na działce nr [...] (obecnie [...] ) obszar o szerokości 6,5 m i długości 162 m celem założenia i przeprowadzenia przewodów - dwóch rurociągów tłocznych ścieków DN 250 mm i wodociągu DN 300 mm. Przebieg inwestycji (pasa zajęcia) na w/w działce został przedstawiony na mapie ewidencyjnej poprzez zakreślenie go kolorem niebieskim. Pas zajęcia mieści się w granicach zakresu inwestycji określonej w decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego, zaś prace będą wykonywane przez okres nie dłuższy niż 12 miesięcy od daty udostępnienia nieruchomości.

Przed zainicjowaniem postępowania administracyjnego podjęto próbę rokowań, które zostały zakończone. Właściciel działki nr [...] (obecnie [...] nie przystąpił do rokowań. Na rozprawie administracyjnej w dniu 19 grudnia 2013 r. pełnomocnik właściciela w/w działki oświadczył, że nie wyraża zgody na ograniczenie korzystania z tej nieruchomości w celu wykonania na niej planowanej przez wnioskodawcę inwestycji.

Z powyższego wynika, że w sprawie zostały spełnione ustawowe przesłanki do wydania decyzji na podstawie art. 124 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Przebieg inwestycji w granicach działki nr [...] (powstałej z działki nr [...] ) został wyznaczony w decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego i w niniejszym postępowaniu nie ma możliwości korekty tego przebiegu. Biorąc pod uwagę parametry techniczne przewodów planowanych do założenia i przeprowadzenia na działce nr [...] można przyjąć, że wnioskowana przez inwestora szerokość pasa zajęcia nie budzi wątpliwości, jest adekwatna dla potrzeb realizacji inwestycji i nie wymaga korekty.

Fakt, iż przedmiotową inwestycję można zakwalifikować do inwestycji o znacznych rozmiarach, przyjąć można, że 12 miesięczny termin na zrealizowanie inwestycji liczony od daty udostępnienia nieruchomości jest uzasadniony.

Postanowieniem z dnia 12 lutego 2014 r. ([...] ) na podstawie art. 111§1 i 1 b kpa, po rozpatrzeniu wniosku Domu Zakonnego [...] w K. Prezydent Miasta K. odmówił uzupełnienia decyzji z dnia 22 stycznia 2014 r. przez wskazanie czy szerokość zajęcia nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] na całym odcinku o długości 162 m wynosi 6.5 m, czy planowany obszar zajęcia dokładnie pokrywa się z obszarem wyznaczonym w ostatecznej decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego z dnia 31 grudnia 2010 r. czy też jest od niego węższy i zawiera się w nim, oraz przez wskazanie wysokości przysługującego skarżącemu odszkodowania w związku z ograniczeniem korzystania z należącej do niego nieruchomości.

W odwołaniu d decyzji z dnia 22 stycznia 2014 r. Dom Zakonny Zakonu [...] w K. , zarzucił naruszenie przepisów: art. 124 § 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami polegające na nieprecyzyjnym wskazaniu sposobu ograniczenia korzystania z nieruchomości będącej własnością skarżącego, poprzez niewskazanie czy szerokość zajęcia nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] na całym odcinku o długości 162 m wynosi 6.5 m, jak również nieokreślenie czy planowany obszar zajęcia dokładnie pokrywa się z obszarem wyznaczonym w ostatecznej decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego z dnia 31 grudnia 2010 r., czy też jest od niego węższy i zawiera się w nim; art. 128 ust. 4 u.g.n. poprzez brak wskazania wysokości przysługującego skarżącemu odszkodowania w związku z ograniczeniem korzystania z należącej do niego nieruchomości; art. 111 § 1 k.p.a. w zakresie w jakim organ, w odpowiedzi na wniosek Skarżącego dnia 31 stycznia 2014 r., odmówił uzupełnienia decyzji Prezydenta Miasta K. 22 stycznia 2014 r. pomimo wskazanych we wniosek braków w zakresie rozstrzygnięcia decyzji.

Decyzją z dnia 6 października 2014 r. ([...] na podstawie art. 9a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r., poz. 518 ze zm.) oraz art. 138 §1 pkt 1 kpa Wojewoda utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Wskazał organ że decyzją z dnia 31 grudnia 2010 r. Prezydent Miasta K. ustalił lokalizacje inwestycji celu publicznego. Planowane przedsięwzięcie obejmuje swoim zakresem działkę nr [...] obr. [...] . ewid. K. - K. . Ww. działka uległa podziałowi na działki nr [...] i [...] . W związku z powyższym inwestor dokonał korekty wniosku, przedkładając mapę ewidencyjną uwzględniającą aktualne oznaczenie geodezyjne przedmiotowej nieruchomości. Mapa ta potwierdza przebieg jak i wskazane przez organ I instancji rozmiary pasa zajęcia przedmiotowej nieruchomości pod planowaną inwestycję (szerokość 6,5 m, długość ok. 162 m). Z powyższego wynika, że pierwszy zarzut odwołania jest niezasadny. Zastrzegł jednocześnie organ, że kwestia przebiegu oraz rozmiarów zajęcia przedmiotowej nieruchomości pod odrębną, inna inwestycję, nie stanowi przedmiotu rozstrzygnięcia ujętego w zaskarżonej decyzji.

Z porównania załącznika graficznego do decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji z mapą ewidencyjną stanowiąca załącznik do decyzji organu I instancji wynika, że projektowany w rozpoznawanej sprawie przebieg inwestycji na przedmiotowej nieruchomości jest zgodny z pierwotnymi założeniami i mieści się w obszarze wyznaczonym liniami rozgraniczającymi teren inwestycji, dlatego drugi z zarzutów odwołania również nie może odnieść zamierzonego skutku.

Wyjaśnił organ nadto, że z akt sprawy wynika, że inwestor wystąpił z ofertą "ustanowienia nieograniczonej w czasie służebności" oraz zawarcia umowy "dzierżawy część nieruchomości przylegającej do pasa planowanej służebności na czas trwania inwestycji". Właściciel nieruchomości nie udzielił jednak odpowiedzi na ww. propozycję. Również w trakcie rozprawy administracyjnej w dniu 19 grudnia 2013 r. wnioskodawca podtrzymał swoją propozycje, jednak właściciel nie zgodził się na ograniczenie sposobu jej użytkowana. W świetle powyższego nie ma podstaw by kwestionować spełnienie przez wnioskodawcę warunku przeprowadzenia rokowań, o których mowa w art. 124 ust. 3 ugn.

Organ odwoławczy uznał też, że okres 12 miesięcy na przeprowadzenie planowanych prac, liczony od momentu udostępnienia przedmiotowej nieruchomości jest okresem adekwatnym do charakteru o rozmiaru inwestycji.

W kwestii odszkodowania organ odwoławczy wyjaśnił, że konkretne roszczenia właściciela stają się aktualne dopiero po zrealizowaniu inwestycji objętej omawianym zezwoleniem.

Na powyższe rozstrzygnięcie Dom Zakonny [...] w K. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, zaskarżając ją w całości i zarzucając naruszenie przepisów: art. 138 § 1 pkt 2 oraz § 2 kpa w zw. z art. 124 ust. 1 ustawy dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami poprzez utrzymanie w mocy i odmowę uchylenia decyzji organu pierwszej instancji pomimo braku precyzyjnego wskazania w tej decyzji sposobu ograniczenia korzystania przez skarżącego z będącej jego własnością nieruchomości w zakresie w jakim decyzja pierwszoinstancyjna nie określa czy szerokość zajęcia nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] na całym odcinku o długości 162 m wynosi 6.5 m oraz w zakresie w jakim decyzja pierwszoinstancyjna nie określa czy planowany obszar zajęcia dokładnie pokrywa się z obszarem wyznaczonym w ostatecznej decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego z dnia 31 grudnia 2010 r.; art. 138 § 1 pkt 2 oraz § 2 k.p.a. w zw. z art. 128 ust. 4 u.g.n. poprzez utrzymanie w mocy i odmowę uchylenia decyzji organu pierwszej instancji pomimo braku wskazania w niej wysokości przysługującego skarżącemu odszkodowania w związku z ograniczeniem korzystania z należącej do niego nieruchomości; art. 138 §1 pkt 2 oraz §2 kpa w zw. z art. 111§1 kpa poprzez utrzymanie w mocy i odmowę uchylenia decyzji organu I instancji pomimo braku uzupełnienia przez organ i instancji decyzji Prezydenta Miasta K. z dnia 22 stycznia 2014 r.

Mając na uwadze powyższe skarżący wniósł o uwzględnienie skargi i uchylenie zaskarżonej decyzji w całości.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 1, art. 2 i art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania, jeżeli miało to lub mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Tak przeprowadzona kontrola zaskarżonej decyzji nie dostarczyła argumentów mogących uzasadniać konieczność jej uchylenia.

Stanowiący podstawę merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy art. 124 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, umożliwia ograniczenie w drodze decyzji, sposobu korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyraża na to zgody. Ograniczenie to następuje zgodnie z planem miejscowym, a w przypadku braku planu, zgodnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Przedstawiona regulacja ma charakter wyjątkowy, co oznacza, że tylko w sytuacji braku zgody właściciela gruntu na przeprowadzenie na jego nieruchomości niezbędnych prac związanych z wykonaniem określonej inwestycji, gdy prowadzone negocjacje pomiędzy właścicielem a inwestorem nie doprowadziły do uzgodnienia warunków wejścia inwestora na daną nieruchomość - organ administracji jest uprawniony do działania w trybie art. 124 ust. 1 u.g.n. Organ administracji jest zobligowany do zbadania czynności poprzedzających złożenie wniosku, w tym sprawdzenia przeprowadzonych między stronami rokowań. Z uwagi na ograniczenie w swobodnym korzystaniu z prawa własności istotne jest jednoznaczne określenie przebiegu inwestycji przez daną nieruchomość jak również precyzyjne określenie na czym polega uszczuplenie władztwa właściciela w zakresie niezbędnym do wykonania inwestycji.

W ocenie Sądu należy uznać, że stosownie do przepisu art. 124 ust. 3 u.g.n. przeprowadzono prawidłowo rokowania. Przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami nie określają prawnej formy prowadzenia rokowań. Powszechnie w orzecznictwie przyjmuje się, że spełnienie obowiązku przeprowadzenia rokowań jako przesłanki wszczęcia postępowania w sprawie uzyskania zgody na zajęcie nieruchomości oznacza taką sytuację, w której inwestor określił i zaproponował właścicielowi warunki uzyskania zgody na wykonanie prac. Z kolei niemożność uzyskania zgody właściciela oznacza stan, gdy nie odpowiedział on na zaproszenie do rokowań, sprzeciwił się wyrażeniu zgody albo też strony postawiły sobie wzajemnie takie warunki, że uznały je za niemożliwe do przyjęcia (por. wyrok NSA z dnia 5 października 2006 r. I OSK 1307/05, wyrok WSA w Gorzowie z dnia 31 grudnia 2007 r. sygn. akt II SA/Go 579/07 lex nr 357505, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 7 października 2009 r. sygn. akt IV SA/Po 381/09 lex nr 574097).

W rozpoznawanej sprawie właściciel nieruchomości nie zareagował w żaden sposób na propozycję inwestora, uznać więc należy, że omawiany warunek został spełniony.

Organ w postępowaniu o ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości nie mógł badać poprawności czy racjonalności usytuowania inwestycji. Ocena decyzji wydanej na podstawie art. 124 u.g.n. nie może uwzględniać okoliczności dotyczących ustalenia lokalizacji inwestycji i ewentualnych nieprawidłowości jakie zaistniały, przy ustalaniu tej lokalizacji, ponieważ lokalizacja ta jest przedmiotem odrębnej decyzji, która nie może być podważana w procedurze wydawania decyzji o zezwoleniu na czasowe zajęcie nieruchomości w celu wykonania inwestycji (wyrok NSA z dnia 15 maja 2014 r. I OSK 2587/12 - LEX 1480888).

Podniesione w skardze zarzuty w istocie pokrywają się zakresem i treścią z nieuwzględnionym przez organ wnioskiem strony skarżącej o uzupełnienie decyzji.

Sąd w całości podziela przywołane przez organ argumenty, dla których najpierw wniosek o uzupełnienie, a potem odwołanie nie mogły być uwzględnione.

Organ prawidłowo ustalił i wyraźnie wskazał to w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, że określony decyzją obszar "zajętości" mieści się w liniach rozgraniczających inwestycję określonych decyzją o lokalizacji inwestycji celu publicznego. Wymiary tego obszaru zostały precyzyjnie określone, a granice obszaru wrysowano na kopii mapy ewidencyjnej stanowiącej załącznik do decyzji. Takie określenie obszaru, którego dotyczy orzeczone ograniczenie w zupełności spełnia wymagania przepisu art.124 ugn. W tym zakresie decyzja organu I instancji nie była dotknięta żadnymi brakami. Uzupełnianie tej decyzji o treści wskazane przez stronę skarżącą, a w rzeczywistości stanowiące potwierdzenie tego, co w decyzji już zawarto, było bezprzedmiotowe.

Z przedłożonych akt administracyjnych wynika, że w bezpośrednim sąsiedztwie przedmiotowej inwestycji, na działce nr [...] ma być realizowana inna inwestycja, także o charakterze liniowym. Dla tej innej inwestycji równolegle prowadzone jest postępowanie administracyjne o ograniczenie prawa własności - na rzecz innego inwestora. Tak jak stwierdził to organ odwoławczy, decyzje zapadłe w tamtej sprawie podlegają odrębnemu zaskarżeniu i odrębnej kontroli. Ewentualne wady tamtego postępowania nie mogą mieć wpływu na ocenę decyzji zaskarżonej.

Nie stanowi ani braku, ani wady decyzji wydawanej na podstawie art.124 ust.1 ugn. brak rozstrzygnięcia o wysokości odszkodowania.

Zgodnie z art. 128 ust. 4, do którego przepis art. 124 ust. 4 odsyła, odszkodowanie przysługuje (również) za szkody powstałe wskutek zdarzeń, o których mowa w art. 120 i 124-126. Odszkodowanie powinno odpowiadać wartości poniesionych szkód. Jeżeli wskutek tych zdarzeń zmniejszy się wartość nieruchomości, odszkodowanie powiększa się o kwotę odpowiadającą temu zmniejszeniu.

Przewidziane tym przepisem odszkodowanie ma rekompensować realne szkody powstałe wskutek realizacji nadanego decyzją uprawnienie do ingerencji w cudzą własność. Z natury rzeczy więc odszkodowanie to nie może być ustalone już w decyzji nadającej takie uprawnienie. Decyzja o ustaleniu odszkodowania w tym wypadku wydawana jest odrębnie, po ziszczeniu się przesłanek określonych przepisem art.124 ust. 4 ugn. (wyrok NSA z dnia 5 października 2007 I OSK 1389/06 - lex 427507)

W tym stanie rzeczy, podniesione w skardze zarzuty nie mogły odnieść zamierzonego skutku. Decyzja zawiera wszystkie wymagane elementy, w tym także określa zakres ograniczenia (powierzchnię i czas). Strona skarżąca zaś ani w toku postępowania administracyjnego, ani w skardze nie twierdziła, aby zakres ten określono wadliwie.

Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art. 151 p.p.s.a.

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/