KODEKS PRACY. KOMENTARZ DLA PRAKTYKÓW

Waldemar Gujski, Piotr Żukowski

Gujski Zdebiak Kancelaria Adwokacko-Radcowska

DZIAŁ DRUGI

STOSUNEK PRACY

Rozdział I

Przepisy ogólne

Art. 22. § 1. Przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

§1¹. Zatrudnienie w warunkach określonych w § 1 jest zatrudnieniem na podstawie stosunku pracy, bez względu na nazwę zawartej przez strony umowy.

§ 2. Pracownikiem może być osoba, która ukończyła 18 lat. Na warunkach określonych w dziale dziewiątym pracownikiem może być również osoba, która nie ukończyła 18 lat.

§ 3. Osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych może bez zgody przedstawiciela ustawowego nawiązać stosunek pracy oraz dokonywać czynności prawnych, które dotyczą tego stosunku. Jednakże gdy stosunek pracy sprzeciwia się dobru tej osoby, przedstawiciel ustawowy za zezwoleniem sądu opiekuńczego może stosunek pracy rozwiązać.

1. Artykuł 22 § 1 k.p. wymienia najistotniejsze elementy treści stosunku pracy, którymi są: zobowiązanie pracownika do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz zobowiązanie pracodawcy do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Treść artykułu pozwala sklasyfikować stosunek pracy jako stosunek prawny o charakterze zobowiązaniowym oraz stwierdzić, że umowa o pracę jest dwustronnie zobowiązująca, odpłatna i konsensualna.

Nie wszystkie konstytutywne cechy stosunku pracy, odróżniające go od innych stosunków prawnych, zawarte zostały w art. 22 § 1 k.p. Obok odpłatnego charakteru zatrudnienia, podporządkowania oraz wykonywania pracy na rzecz podmiotu ponoszącego ryzyko związane z zatrudnieniem do tych właściwości zaliczamy także dobrowolność i osobiste świadczenie pracy w sposób ciągły (wyroki SN: z 23 października 2006 r., I PK 110/06, M.P.Pr. 2007/1/43, z 4 grudnia 1997 r., I PKN 394/97, OSNP 1998/20/595).