Porada
Liczenie limitu umów na czas określony - 5 najtrudniejszych przykładów z praktyki
Obecnie można zawrzeć z tym samym pracownikiem dwie następujące po sobie umowy na czas określony, a trzecia z kolei powinna zostać zawarta już na czas nieokreślony. Inne regulacje w tym zakresie obowiązywały od 22 sierpnia 2009 r. do 31 grudnia 2011 r., kiedy do przedsiębiorców miała zastosowanie ustawa antykryzysowa. W czasie obowiązywania ustawy antykryzysowej można było podpisać z pracownikiem dowolną liczbę umów na czas określony, które łącznie nie mogły trwać dłużej niż 24 miesiące.
Ze względu na obowiązywanie w okresie od 22 sierpnia 2009 r. do 31 grudnia 2011 r. ustawy antykryzysowej ustalenie, czy można z pracownikiem podpisać umowę na czas określony czy już trzeba zawrzeć umowę na czas nieokreślony, jest skomplikowane. Od 1 stycznia 2012 r. ponownie obowiązuje zasada, że z tym samym pracownikiem można zawrzeć maksymalnie dwie umowy na czas określony, jeżeli przerwa między nimi nie przekracza 1 miesiąca (art. 25 § 1 Kodeksu pracy). Trzecia z kolei umowa powinna zostać zawarta na czas nieokreślony. Za miesiąc przerwy uważa się w tym przypadku 30 dni (wyrok SN z 15 lutego 2000 r., I PKN 512/99, OSNP 2001/13/439). Termin miesięczny liczmy bowiem w tej sytuacji zgodnie z art. 114 Kodeksu cywilnego.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
