2. Kiedy zwrot kosztów przejazdu ucznia do szkoły jest zwolniony z opodatkowania

Sieć publicznych szkół powinna być zorganizowana w sposób umożliwiający wszystkim dzieciom spełnianie obowiązku szkolnego (art. 17 ustawy o systemie oświaty). Droga dziecka z domu do szkoły nie może przekraczać określonej w tym przepisie odległości. W przypadku uczniów klas I-IV szkół podstawowych wynosi ona 3 kilometry. Dla uczniów klas V i VI szkół podstawowych oraz uczniów gimnazjów limit wynosi 4 kilometry. Jeżeli droga dziecka z domu do szkoły, w której obwodzie dziecko mieszka, przekracza te odległości, obowiązkiem gminy jest zapewnienie bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu lub zwrot kosztów przejazdu środkami komunikacji publicznej. Zwrot tych kosztów zwolniony jest z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie wynika z art. 21 ust. 1 pkt 40c updof. Przepis ten został wprowadzony przy okazji ostatniej nowelizacji ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Ustawa ta weszła w życie 30 lipca 2007 r.

Ustawa o systemie oświaty nakłada na gminy wiele innych obowiązków związanych z transportem uczniów do i ze szkoły. Nie są one uzależnione od odległości, jaką uczeń musi przebyć w drodze do szkoły. Obowiązkiem gminy jest zapewnienie uczniom niepełnosprawnym, których kształcenie i wychowanie odbywa się na zasadach kształcenia specjalnego (art. 71b ustawy o systemie oświaty), bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższej szkoły podstawowej i gimnazjum. W przypadku uczniów z niepełnosprawnością ruchową, upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym gmina powinna zapewnić dojazd także do najbliższej szkoły ponadgimnazjalnej (nie dłużej jednak niż do ukończenia przez nich 21. roku życia). Takie same obowiązki ciążą na gminie w zakresie przewozu do ośrodka umożliwiającego realizację obowiązku szkolnego i obowiązku nauki w stosunku do dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim (art. 16 ust. 7 ustawy o systemie oświaty), a także dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym ze sprzężonymi niepełnosprawnościami (nie dłużej jednak niż do ukończenia przez nich 25. roku życia).