Orzeczenie
Wyrok SN z dnia 24 października 2023 r., sygn. I USKP 59/22
Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy jakąkolwiek pracę zarobkową traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia. Wyjątkiem od tej zasady są sytuacje sporadycznych, incydentalnych i wymuszonych okolicznościami przejawów aktywności zawodowej. Jednakże, w przypadku gdy aktywność ta nie jest sporadyczna i incydentalna, lecz stanowi kontynuację działalności gospodarczej przynoszącej dochody, utrata prawa do zasiłku jest uzasadniona. W szczególności, gdy ubezpieczony nadal sprawuje nadzór nad firmą, wykonuje czynności formalne i prowadzi działania marketingowe, nie może być uznany za niezdolnego do pracy w rozumieniu tej ustawy. W konsekwencji, w takiej sytuacji organ rentowy jest uprawniony do domagania się zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, zgodnie z art. 84 ust. 1 i 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Piotr Prusinowski (przewodniczący)
SSN Halina Kiryło
SSN Maciej Pacuda (sprawozdawca)
w sprawie z odwołania K. P.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Tomaszowie Mazowieckim
o zasiłek chorobowy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 24 października 2023 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Trybunalskim
z dnia 14 kwietnia 2021 r., sygn. akt V Ua 29/20,
oddala skargę kasacyjną.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Trybunalskim wyrokiem z dnia 26 sierpnia 2020 r. zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 9 marca 2020 r. w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu K.P. prawo do zasiłku chorobowego za okresy: od dnia 8 sierpnia 2018 r. do dnia 28 grudnia 2018 r., od dnia 9 marca 2019 r. do dnia 20 marca 2019 r., od dnia 6 maja 2019 r. do dnia 7 czerwca 2019 r., od dnia 10 czerwca 2019 r. do dnia 6 lipca 2019 r. i od dnia 8 lipca 2019 r. do dnia 22 lipca 2019 r. oraz uchylił obowiązek zwrotu przez ubezpieczonego zasiłku chorobowego za te okresy.
Sąd Rejonowy ustalił, że ubezpieczony był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w firmie B. Sp. z o.o. w okresie do dnia 13 sierpnia 2019 r. Jednocześnie, od 2013 r. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą L. Działalność obejmowała mycie, odkurzanie i polerowanie samochodów. Ubezpieczony we wrześniu 2018 r. uczestniczył w karambolu. Po wypadku leczył się intensywnie na kręgosłup, który uszkodził w tym karambolu. W czasie zwolnień lekarskich nie zawieszał swojej działalności gospodarczej. Usługi w imieniu firmy wykonywała jego matka – M.P. Do klientów podwoził ją ze sprzętem ojciec ubezpieczonego – D.P. W 2019 r. pomoc zaoferował ubezpieczonemu kolega K.K., który pracował w firmie ubezpieczonego na zlecenie od dnia 13 lipca 2019 r. do dnia 18 sierpnia 2019 r. Dokumenty dotyczące działalności przygotowywało biuro rachunkowe, były one dostarczane do mieszkania ubezpieczonego, który tam je podpisywał. W dokumentach księgowych znajdowały się zapisy o wykonanych usługach i dokonanych zakupach. Część z nich miała daty z okresów, gdy ubezpieczony był na zwolnieniu lekarskim, a część jest spoza tych okresów.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
