Zmiany w zasadach prowadzenia działalności nierejestrowanej przez cudzoziemców

Od 1 czerwca 2025 r. cudzoziemcy chcący prowadzić działalność nierejestrową w Polsce muszą spełniać dodatkowe warunki. Nowe przepisy ograniczają dostęp do tej formy zarobkowania tylko dla osób posiadających odpowiedni tytuł pobytowy, który umożliwia prowadzenie działalności gospodarczej.

Działalność nierejestrowa, nazywana również nierejestrowaną lub nieewidencjonowaną, to drobna działalność zarobkowa osób fizycznych, która nie wymaga rejestracji firmy, czyli posiadania wpisu w CEIDG (Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej). Przychód z tej działalności nie może jednak przekroczyć w żadnym miesiącu 75% kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę. Jest to więc korzysta forma dla osób, które chcą dorobić lub przetestować pomysł na biznes, zanim dojdzie do założenia „prawdziwej” działalności.

1 czerwca 2025 r. weszły w życie zmiany w prowadzeniu przez cudzoziemców działalności nierejestrowanej. Wcześniej mógł ją prowadzić każdy obcokrajowiec, który przebywał w Polsce legalnie. Obecnie możliwość ta została ograniczona. Żeby prowadzić działalność nierejestrową cudzoziemiec potrzebuje tytułu pobytowego, który umożliwia mu prowadzenie działalności gospodarczej.

Tytuły pobytowe

Tytuły pobytowe, które umożliwiają prowadzenie działalności gospodarczej i tym samym prowadzenie działalności nierejestrowej:

zezwolenie na pobyt stały;
zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej;
zezwolenia na pobyt w celu wykonywania pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji - Niebieska Karta UE;
zezwolenie na pobyt czasowy w celu mobilności długoterminowej posiadacza Niebieskiej Karty UE;
zezwolenie na pobyt czasowy, udzielone w związku z połączeniem z rodziną legalnie przebywającą w Polsce, kształceniem się na studiach, w celu prowadzenia badań naukowych;
status uchodźcy;
ochrona uzupełniająca;
zgoda na pobyt ze względów humanitarnych lub zgoda na pobyt tolerowany;
zezwolenie na pobyt czasowy i pozostawanie w związku małżeńskim z obywatelem polskim zamieszkałym na terytorium Polski;
zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania działalności gospodarczej, udzielone ze względu na kontynuowanie prowadzonej już działalności gospodarczej na podstawie wpisu do CEIDG;
ochrona czasowa w Polsce;
ważna Karta Polaka;
bycie członkiem rodziny, co oznacza:

a) małżonka obywatela kraju UE,

b) bezpośredniego zstępnego (dziecko) obywatela kraju UE lub jego małżonka w wieku do 21 lat lub pozostającego na utrzymaniu obywatela kraju UE lub jego małżonka,

c) bezpośredniego wstępnego (rodzic) obywatela kraju UE lub jego małżonka pozostającego na utrzymaniu obywatela kraju UE lub jego małżonka,

d) osobę, która złożyła wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy lub na pobyt stały – do czasu, w którym decyzja wydana na podstawie tych wniosków stanie się ostateczna.

Legalizacja umowy

Jeżeli cudzoziemiec, który nie jest zwolniony z obowiązku legalizacji pracy, w ramach działalności nierejestrowej będzie świadczył usługi na podstawie umowy zlecenia, umowy o dzieło lub umowy agencyjnej potrzebne będzie uzyskanie zezwolenia na pracę, oświadczenia o powierzeniu pracy (dotyczy cudzoziemców z Armenii, Białorusi, Gruzji, Mołdawii, Ukrainy) lub zalegalizowanie umowy powiadomieniem o powierzeniu pracy obywatelowi Ukrainy (dotyczy obywateli Ukrainy).

Działalność nierejestrowa prowadzona wyłącznie jako sprzedaż nie wymaga dodatkowych zezwoleń.

Wojciech Napora (Zielona Linia 19524, Centrum Informacyjne Służb Zatrudnienia)