Sposoby rozwiązania umów o pracę

Każda jednostka, wcześniej czy później, spotka się z koniecznością rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem. Niekiedy odbywa się to w sposób uzgodniony z nim - pracownik wyraża zgodę na odejście z pracy lub sam to zaproponuje. Częściej jednak dochodzi do sytuacji, gdy umowa rozwiązywana jest bez zgody pracownika, a nawet przy jego zdecydowanym sprzeciwie. Przepisy prawa pracy określają konkretne reguły dotyczące czynności, na podstawie których stosunek pracy ulega rozwiązaniu.

Tryb rozwiązywania umów o pracę

Umowa o pracę rozwiązuje się:

● na mocy porozumienia stron (każdy rodzaj umowy),

● przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia - rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem (umowy na czas nieokreślony, umowy na okres próbny, umowy na zastępstwo, wyjątkowo umowy na czas określony),

● przez oświadczenie jednej ze stron bez zachowania okresu wypowiedzenia - rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia (każdy rodzaj umowy),

● z upływem czasu, na który była zawarta (umowy terminowe),

● z dniem ukończenia pracy, dla której wykonania była zawarta (umowy na czas wykonania określonej pracy)

- art. 30 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy; dalej: k.p.

Oprócz wymienionych przypadków k.p. przewiduje także inne, wyjątkowe sposoby rozwiązania stosunku pracy (patrz: tabela 1).

Kodeks pracy określa formę, w jakiej powinno zostać złożoneoświadczenie w kwestii rozwiązania stosunku pracy.

Zgodnie z art. 30 § 3 k.p., oświadczenie każdej ze stron o wypowiedzeniu lub rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia Przepis ten wskazuje, że taki obowiązek obciąża obydwie strony stosunku pracy, jednak w różny sposób została uregulowana ewentualna odpowiedzialność za jego naruszenie. Forma pisemna tego dokumentu nie została jednak zastrzeżona pod rygorem nieważności, ponieważ żaden przepis tak nie stanowi.