Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 5 czerwca 2008 r., sygn. I SA/Gd 997/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska, Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędzia NSA Bogusław Szumacher (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Zalewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 5 czerwca 2008 r. sprawy ze skargi F. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

F. F. złożył wniosek z dnia 18 kwietnia 2005 r. o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2002 wraz z korektą zeznania, w związku z poniesieniem wydatków na cele rehabilitacyjne dla osób niewidomych posiadających pierwszą grupę inwalidzką.

Naczelnik Urzędu Skarbowego decyzją z dnia [...] r. nr [...] odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2002. Organ podatkowy pierwszej instancji uznał, że brak jest podstaw do uwzględnienia odliczenia od dochodu wydatków na opłacenie przewodników osoby niewidomej ponieważ, w przypadku dokonywania odliczeń z tytułu przedmiotowej ulgi podatnik powinien, celem udokumentowania samego faktu korzystania z usług przewodnika, wskazać nazwiska osób będących przewodnikami. Organ pierwszej instancji stwierdził, że przesłuchany na tę okoliczność F. F. nie podał nazwisk osób będących przewodnikami.

Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia [...] r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej wskazana ulga została przyznana na opłacenie przewodników osoby niewidomej, a tym samym przedmiotowe odliczenie nie przysługuje każdej osobie niewidomej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, a jedynie takiej, która faktycznie poniosła tego rodzaju wydatki. Organ odwoławczy wywiódł, że ciężar wykazania zasadności korzystania z tego rodzaju odliczenia ciąży na podatniku. Organ odwoławczy stwierdził, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika żadna, na tyle konkretna informacja potwierdzająca wiarygodność korzystania z pomocy przewodników i opłacenia świadczonych przez nich usług, która dałaby organom podatkowym możliwość skontrolowania, czy podatnik był uprawniony do przedmiotowej ulgi podatkowej.