Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 22 października 2020 r., sygn. III SA/Gd 548/20

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Mierzejewski Sędziowie: Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.) Sędzia WSA Jolanta Sudoł po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 października 2020 r. sprawy ze skargi B. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 5 maja 2020 r., nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta i Gminy z dnia 3 marca 2020 r. nr [...].

Uzasadnienie

Burmistrz Miasta i Gminy [...] decyzją z dnia 3 marca 2020 r. odmówił B. P. przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad ojcem J. K.

W podstawie prawnej decyzji organ pierwszej instancji powołał art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 111), zwanej w dalszej części uzasadnienia "ustawą".

W uzasadnieniu wydanej decyzji organ I instancji wskazał, że strona złożyła wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad ojcem J. K., który legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Niepełnosprawność ojca istnieje od 29 roku życia. Z tego względu nie zostały spełnione przesłanki z art. 17 ust. 1b ustawy. Mimo wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13, w oparciu o aktualny stan prawny organ ma obowiązek uwzględnić ww. przepis ustawy.

Decyzją z dnia 5 maja 2020 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], po rozpatrzeniu odwołania B. P., utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu pierwszej instancji, że w sprawie nie została spełniona przesłanka określona w art. 17 ust. 1b ustawy, albowiem niepełnosprawność J. K. nie powstała przed ukończeniem przez niego 18. lub 25. roku życia.

Odnosząc się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13 organ odwoławczy wyjaśnił, że skutkiem wejścia w życie tego wyroku nie jest ani uchylenie art. 17 ust. 1b ustawy, ani wykreowanie prawa do żądania świadczenia dla opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych, jeżeli niepełnosprawność podopiecznych nie powstała w okresie dzieciństwa.