Pracownik tymczasowy objęty polskim prawem także za granicą

W przerwach między umowami i wykonywaniem pracy w innym kraju na rzecz agencji tymczasowej taka osoba podlega ustawodawstwu państwa, w którym mieszka, a nie tego, w którym pracuje. I to nawet wtedy, gdy nie wraca w tym czasie do domu. Tak uznał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

Chodzi o wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z 13 października 2022 r., (sygn. C-713/20), który został wydany w wyniku złożenia przez holenderski sąd wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym. Wątpliwości dotyczyły dwóch spraw. W jednej z nich mieszkanka Niemiec wykonywała pracę tymczasową w Holandii, a w przerwach między umowami pozostawała w Holandii, gdzie zajmowała się m.in. wolontariatem. Sąd holenderski stwierdził, że w przerwach nie podlegała ustawodawstwu holenderskiemu, i nie zaliczył jej tych okresów do emerytury. Druga sprawa dotyczyła Polaka, który również wykonywał w Holandii pracę tymczasową. W przerwach między umowami nie wracał do Polski. Sąd odmówił mu prawa do zasiłku rodzinnego, argumentując, że podczas tych przerw nie podlega prawu holenderskiemu. Sąd zwrócił się zatem do TSUE o dokonanie wykładni art. 11 ust. 3 lit. a i e rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (dalej: rozporządzenie). Interpretacja tych przepisów jest ważna dla tysięcy pracowników tymczasowych, którzy wyjeżdżają do innych krajów UE, gdzie pracują z małym przerwami między poszczególnymi umowami.