List do św. Mikołaja

Elfy nie wyglądały miło. Właściwie wyglądały niemiło, zwłaszcza trzymając w mocarnych rączkach siekiery. No, trzymały. Siedzący za biurkiem prezydent nie czuł się swojo, tylko nieswojo. I takim nieswoim głosem przemówił do siedzących na podłodze dzieci. A było tych dzieci siedmioro.

– Fajnie mi was tu gościć – zagaił. – Znaczy u mnie. No, ale przejdę do sprawy, albowiem dzięki wysłannikom, można powiedzieć, naszego kochanego Pana Świętego Mikołaja, mamy dziś... – dodał.

Zerknął na elfy.

– Macie bardzo ważne zadanie, kochane dzieci. Kochane dzieci, napiszcie list do Pana Świętego Mikołaja – westchnął.