Odreagowanie świata

Postrzegam siebie jako człowieka, który nie lubi radykalnych postaw. Nasza muzyka też jest taka – łączy różne gatunki, ale zawsze oscyluje wokół środka

Fisz (właśc. Bartosz Waglewski) – muzyk, kompozytor, wokalista, producent muzyczny. Współtwórca zespołów Tworzywo Sztuczne 
i Kim Nowak

Z Fiszem rozmawia Jarema Piekutowski

Na nowej płycie, w piosence „Ogień i woda”, opowiadasz o sobie i swoim bracie Piotrze „Emade” Waglewskim. To który z was jest ogniem, a który wodą?

Przez wiele lat to Piotrek był ogniem. To był chłopak, którego czasem przywoziła straż miejska, bo się zaplątał tu i tam, siedział na podwórku... A ja miałem swój świat, malowałem, byłem bardziej introwertyczny niż dzisiaj. On często lubił spontaniczność, ja – raczej sytuacje zaplanowane. Zdarzały się sprzeczki, kiedy ja już wychodziłem na scenę, a Piotrek dopiero jechał z lotniska. Pamiętam, jak raz przypomniał sobie w ostatniej chwili, że musi kupić pałki, bo wszystkie połamał. My już zaczynaliśmy koncert, bo ile można czekać, i nagle widzę: jest Piotrek, przeciska się na scenę z tymi pałeczkami i do tego jeszcze z jednym talerzem, bo poprzedni mu pękł. Mnie trafia szlag, a on ma taką minę: „Spoooko, będzie dobrze”.

Ale dzisiaj widzę, że to się chyba pozmieniało. Ja dużo więcej gadam, Piotrek nie lubi chodzić na wywiady. Mówi: „Zrobiłem miks płyty, mastering, ty idź na wywiad”. Ja wtedy negocjuję: „Ty zrobiłeś miks, a ja zrobiłem okładkę...”.

Nowa płyta nosi tytuł „25”, jest podsumowaniem 25 lat działania Tworzywa. To kawał czasu. Nie zawsze rodzeństwo umie się dogadywać, robiąc coś wspólnie.

Paradoksalnie pomogło to, że dorastaliśmy w rodzinie, w której ojciec jest artystą występującym na scenie. Bywało to dla nas trudne. Na ojcu skupiała się uwaga, komentowało się jego osiągnięcia i tak dalej. Ale przez to mieliśmy zawsze sztamę z Piotrkiem i razem stawialiśmy się ojcu. A gdy akurat nie miał dla nas czasu, to my, mieszkając w jednym pokoju, dorywaliśmy się do magnetofonu. I stawaliśmy z badmintonowymi rakietkami udającymi gitary, by naśladować jakiś heavymetalowy zespół.