Realizacja prawa do urlopu

Planowanie urlopów i uzgadnianie terminów ich wykorzystywania

Przystępując do planowania urlopów należy pamiętać, że urlop wypoczynkowy powinien być udzielony w danym roku jako jeden nieprzerwany okres. Tylko na wniosek pracownika urlop może być podzielony na części. W takim przypadku przynajmniej jedna część urlopu wypoczynkowego pracownika powinna trwać nie mniej niż 14 dni kalendarzowych (art. 162 k.p.). Do okresu 14 dni zalicza się niedziele, święta i dni wolne wynikające z rozkładu czasu pracy w przeciętnie 5-dniowym tygodniu pracy.

Przy planowaniu urlopów pracodawca powinien uwzględnić, że przynajmniej jedna część urlopu pracownika powinna wynosić co najmniej 14 dni kalendarzowych.

Urlopy powinny być udzielane zgodnie z planem urlopów (art. 163 § 1 k.p.). Plan urlopów ustala pracodawca, biorąc pod uwagę wnioski pracowników i konieczność zapewnienia normalnego toku pracy. Planem urlopów nie obejmuje się jednak tzw. urlopu na żądanie (4 dni w roku).

Pracodawca nie ma obowiązku ustalania planu urlopów, jeżeli zakładowa organizacja związkowa wyraziła na to zgodę. Planu urlopów nie muszą ustalać także pracodawcy, u których nie działa zakładowa organizacja związkowa. W takich przypadkach pracodawca ustala termin urlopu w porozumieniu z pracownikiem.

Plan urlopów stosownie do potrzeb pracodawcy może dotyczyć całego roku kalendarzowego lub jego części, np. kwartału, półrocza.

Plan urlopów może obejmować tylko część roku kalendarzowego.

W planie urlopów należy uwzględnić zarówno urlopy, do których pracownicy już nabyli prawo, jak i te, do których nabędą prawo w trakcie okresu, na który plan jest sporządzany, czyli urlopy:

● zaległe, niewykorzystane w poprzednich latach,

● kolejne, do których pracownicy nabyli prawo 1 stycznia,

● uzupełniające, do których prawo jest nabywane w trakcie roku kalendarzowego,

● dodatkowe, przysługujące niektórym pracownikom na podstawie przepisów szczególnych.