Świadczenie urlopowe

Pracodawcy, którzy nie mają obowiązku tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (dalej: zfśś), a więc zatrudniający według stanu na 1 stycznia danego roku mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, mogą wypłacać swoim pracownikom raz w roku świadczenie urlopowe, pod warunkiem korzystania przez pracownika z urlopu wypoczynkowego przez co najmniej 14 kolejnych dni w danym roku. Wysokość świadczenia urlopowego nie zależy od stażu pracy, zajmowanego stanowiska, sytuacji materialnej pracownika itp.

Wysokość świadczenia urlopowego nie może przekroczyć wysokości odpisu podstawowego na zfśs obowiązującego w danym roku i przypadającego na 1 pracownika. Odpis ten wynosi 37,5% (lub 50% na zatrudnionych w szczególnych warunkach) przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu stanowiło kwotę wyższą, pomniejszonego o potrącone od ubezpieczonych składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz chorobowe. W 2014 r. przez średniomiesięczne wynagrodzenie w gospodarce należy rozumieć przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej w drugim półroczu 2010 r. ogłoszone przez Prezesa GUS (art. 5c ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz.U. z 2012 r. poz. 592; ost. zm. Dz.U. z 2013 r. poz. 1645; dalej: ustawa o zfśs). Zatem do obliczeń wysokości odpisu na 2014 r. należy przyjąć kwotę 2917,14 zł.