Obowiązkowa pomoc gmin w dotarciu dzieci do szkół podstawowych i przedszkoli
Gmina musi pomóc (na swój koszt) w dotarciu dziecka mieszkającego powyżej limitu 3 km i 4 km od szkoły podstawowej w swoim obwodzie – także wtedy, gdy dziecko to uczęszcza do szkoły poza tym obwodem. Obowiązki gmin związane z pomocą w dotarciu dzieci do szkoły podstawowej wciąż budzą wątpliwości. W praktyce rozstrzygają je dopiero sądy.
W artykule omawiamy nowe orzeczenia dotyczące wywiązywania się przez gminę z tego obowiązku, gdy dziecko dojeżdża (powyżej limitu 3 albo 4 km) do szkoły podstawowej, która nie jest jego szkołą obwodową. A także wyroki wyjaśniające wątpliwości gmin dotyczące obowiązku udzielania pomocy dzieciom niepełnosprawnym w dotarciu do odpowiedniej placówki oświatowej – nawet w tak ekstremalnym przypadku, jak ten, w którym przedszkole jest oddalone aż o 100 km od miejsca zamieszkania dziecka.
Pomoc w dotarciu dzieci do szkół z uwagi na przekroczenie limitu 3 albo 4 km
Dla zasad pokrywania przez gminy kosztów dotarcia dzieci do szkoły podstawowej kluczowy jest art. 39 ustawy – Prawo oświatowe (dalej: u.p.o.) Przepis ten określa trzy podstawowe zasady.
Zasada 1. Odległość z domu dziecka do szkoły nie może być przeszkodą w spełnieniu obowiązku szkolnego. Sieć publicznych szkół podstawowych powinna być bowiem zorganizowana w sposób umożliwiający wszystkim dzieciom spełnianie tego obowiązku (art. 39 ust. 1 u.p.o.).
Zasada 2. Ustawa wprowadza limity odległości, które zwalniają gminę z obowiązku rozwiązania problemu zbyt dużej odległości do szkoły (art. 39 ust. 2 u.p.o.). Droga dziecka z domu do szkoły nie może wtedy przekraczać:
• 3 km – w przypadku uczniów klas I–IV szkół podstawowych,
• 4 km – w przypadku uczniów klas V–VIII szkół podstawowych.
POTRZEBUJESZ POMOCY?