Artykuł
Jak ustalać podstawę wymiaru zasiłków po przekroczeniu 30-krotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia
Płatnik składek ustala podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego oraz zasiłków na podstawie uzyskanego wynagrodzenia za pracę. Wynagrodzenie - przychód w pierwszej kolejności pomniejsza o składki na ubezpieczenia społeczne finansowane przez pracownika. Od stycznia 2008 r. kwota składek w części finansowanej przez pracownika wynosi 13,71% podstawy wymiaru, w tym składka emerytalna to 9,76%, składka rentowa - 1,5%, a składka chorobowa - 2,45% podstawy wymiaru.
Płatnik nie powinien odprowadzać składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po przekroczeniu 30-krotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. Po przekroczeniu tzw. rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, od przychodu pracownika odprowadza wyłącznie składkę na ubezpieczenie chorobowe.
Ograniczenie rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe
Od 1 stycznia 2008 r. zmieniła się stopa procentowa składki na ubezpieczenie rentowe. Od tego czasu z wynagrodzenia pracownika potrącane są składki na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe i chorobowe) w łącznej wysokości 13,71%. Jeżeli roczny przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie przekroczył kwoty odpowiadającej 30-krotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, wynagrodzeniem pracownika przyjmowanym do obliczenia podstawy wymiaru świadczeń jest przychód pracownika, po odliczeniu kwoty odpowiadającej łącznie 13,71%.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
