Ochrona pracy

Stosunek pracy jest stosunkiem prawnym, który powinien charakteryzować się szczególną trwałością. Dlatego też obok powszechnej ochrony pracowników przed nieuzasadnionym wypowiedzeniem umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony przepisy prawa pracy wprowadziły w stosunku do pracowników, którzy znajdują się w określonych sytuacjach życiowych lub pełnią niektóre funkcje społeczne, szczególną ochronę ich stosunku pracy. Ochrona ta ma charakter przejściowy i może być realizowana poprzez zakaz wypowiadania umowy o pracę albo poprzez uzależnienie skuteczności wypowiedzenia umowy od wyrażenia zgody przez wskazany w ustawie organ.

Z pełnieniem pewnych funkcji społecznych lub ze sprawowaniem jakiegoś mandatu uzyskanego w drodze wyboru wiąże się zawsze jakieś ryzyko osobiste. Może ono polegać na pewnego rodzaju szykanach czy też restrykcjach ze strony pracodawcy, a których przyczyną jest pełnienie przez pracownika określonej funkcji. W celu zminimalizowania tego ryzyka, pewne grupy pracowników zostały objęte tzw. szczególną ochroną stosunku pracy. Granice tej ochrony i sposób jej realizacji nie są jednolite. Najczęściej jednak ochrona trwałości stosunku pracy w tych przypadkach polega na konieczności uzyskania przez pracodawcę zgody wskazanego przez ustawodawcę organu społecznego lub państwowego na dokonanie wypowiedzenia umowy o pracę. Uzyskanie takiej zgody jest materialną przesłanką dopuszczalności wypowiedzenia umowy. Zaznaczyć jednak trzeba, iż stanowisko organu wyrażającego zgodę nie może być sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i podlega kontroli oraz ocenie z uwzględnieniem tych zasad. Taką szczególną ochroną zostali objęci członkowie zarządu lub komisji rewizyjnej zakładowej organizacji związkowej, członkowie rad pracowniczych i społeczni inspektorzy pracy.