Artykuł
Gdy pracodawca kończy działalność
Zakończenie prowadzenia działalności gospodarczej wiąże się z wieloma formalnościami, w zasadzie tak jak i jej rozpoczęcie. Likwidacja jest jednak często postrzegana jako cały proces, który jest trudniejszy do zrealizowania, dlatego należy wiedzieć, jak powinna przebiegać. Pracodawca planujący zakończenie działalności, powinien, w miarę możliwości, stosownie i świadomie ją zaplanować.
Stan prawny na 20 maja 2008 r.
MARTA ZIELIŃSKA
WYŚLIJ PYTANIE
pgp@infor.pl
Przedsiębiorca musi bowiem wyrejestrować się w organie ewidencyjnym, urzędzie skarbowym, statystycznym oraz Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Zamknięcie firmy wiąże się też zazwyczaj z dodatkowymi kosztami. Natomiast sposób zakończenia działalności gospodarczej zależy od formy jej prowadzenia. Różne mogą być także powody decyzji o zakończeniu działalności, może to być np. likwidacja czy też upadłość firmy.
Zaprzestanie prowadzenia firmy oznacza także likwidację stanowisk pracy i wymaga wypowiedzenia pracownikom umów o pracę. Definitywne zakończenie działalności pracodawcy, jego upadłość lub likwidacja dają możliwość zwolnienia także pracowników szczególnie chronionych w stosunkach pracy. Przepisy prawa pracy starają się ograniczać negatywne skutki takich zdarzeń i stworzyć możliwość pomocy osobom tracącym z tego powodu pracę. Jeśli likwidacja firmy wiąże się z rozwiązaniem umowy z pracownikiem, także i jego należy wyrejestrować z ubezpieczeń.
Celem Poradnika jest udzielenie pomocy i praktycznych wskazówek pracodawcom, którzy kończą swoją działalność. Opracowanie będzie także przydatne pracownikom zatrudnionym u takich pracodawców.
Upadłość pracodawcy
Upadłość ogłasza się w stosunku do dłużnika, który stał się niewypłacalny. Z wnioskiem o ogłoszenie upadłości pracodawcy mogą wystąpić sami pracownicy. Z upadłością mamy do czynienia wówczas, gdy majątek dłużnika nie pozwala na zaspokojenie wszystkich jego wierzycieli.
Prawo upadłościowe
Aktem prawnym regulującym skutki upadłości i tryb postępowania w razie jej wystąpienia jest ustawa z 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. nr 60, poz. 535 z późn. zm., ost. zm. Dz.U. z 2007 r. nr 179, poz. 1279). Ustawa ta reguluje zasady wspólnego dochodzenia roszczeń wierzycieli od niewypłacalnych dłużników będących przedsiębiorcami oraz skutki ogłoszenia upadłości, a także zasady postępowania naprawczego wobec przedsiębiorców zagrożonych niewypłacalnością. Zwróćmy uwagę na określenie „wspólne dochodzenie roszczeń” - postępowanie upadłościowe nie jest prowadzone przez jednego tylko wierzyciela, ale zawsze musi istnieć pewna ich grupa. W przypadku tylko jednego wierzyciela dochodzenie wierzytelności odbywa się bowiem na drodze procesu cywilnego.
-
keyboard_arrow_right
