Kiedy powstaje dług celny

Przepisy Wspólnotowego Kodeksu Celnego w art. 203 ust. 1 przewidują, że dług celny w przywozie powstaje w wyniku usunięcia spod dozoru celnego towaru podlegającego należnościom przywozowym. Natomiast na wniosek osoby zainteresowanej organy celne mogą zezwolić na objęcie towarów w celu powrotnego wywozu procedurą tranzytu zewnętrznego. W takim przypadku towary uważane są za niewspólnotowe. ETS stwierdził, że wykładni przepisów art. 203 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z 12 października 1992 r., ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny w związku z art. 379 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z 2 lipca 1993 r., ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia nr 2913/92, należy dokonywać w ten sposób, że wprawdzie dług celny powstaje również wtedy, gdy przesyłka objęta procedurą wspólnotowego tranzytu wewnętrznego nie została przedstawiona w urzędzie przeznaczenia, ale państwo członkowskie, do którego należy urząd wyjścia, może podejmować kroki w celu poboru należności przywozowych. Jednak tylko wtedy, gdy powiadomiło ono głównego zobowiązanego, że dysponuje on terminem trzech miesięcy na dostarczenie wymaganego dowodu, a w terminie tym dowodu nie dostarczono.