Artykuł
Czynimy wszystko, by NATO było jak najsilniejsze
Putin przegra wojnę wtedy, kiedy rosyjska armia zostanie wyparta z uznanych międzynarodowo granic Ukrainy
Z Andrzejem Dudą rozmawia Almar Latour, CEO Dow Jones
Żyjemy w czasach, kiedy współpraca międzynarodowa jest tak ważna, jak jeszcze nigdy. Więzi transatlantyckie są tak silne, jak nigdy wcześniej. Jak w ciągu ostatnich siedmiu lat wyglądały, a jak będą wyglądać stosunki Europy ze Stanami Zjednoczonymi?
To pytanie jest bardzo złożone. Ważne są dwa elementy – po pierwsze, dlaczego Polska tak bardzo ceni sobie członkostwo w Sojuszu Północnoatlantyckim. Drugim są stosunki pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Europą, i od tego zacznę. Nie ma żadnych wątpliwości, że więzi transatlantyckie mają dla Europy znaczenie kluczowe z punktu widzenia bezpieczeństwa. Mają one ogromne znaczenie dla Stanów Zjednoczonych z punktu widzenia bezpieczeństwa amerykańskich interesów, z przyczyn strategicznych i biznesowych. Widzieliśmy w naszej historii w ostatnim stuleciu dwie wojny światowe. Zwróćmy uwagę, że za każdym razem, żeby je zakończyć i przywrócić pokój, musiały się włączyć Stany Zjednoczone. Skutek tego był taki, że na początku Amerykanie tylko obserwowali, a potem setki tysięcy amerykańskich chłopców musiały iść na front, ginęli synowie z amerykańskich rodzin, ginęła przyszłość Ameryki, młodzi, zdolni ludzie, Stany Zjednoczone ponosiły straszliwe straty. Wojna i brak spokoju w Europie są kosztowne dla Stanów Zjednoczonych, także z biznesowego punktu widzenia. Ktoś powie, że wojna rozwija, przyspiesza inwestycje w najnowsze technologie, ale wojna to także ogromne straty i zerwanie wielu więzi. Bardziej opłaca się jej zapobiec i dobrze prowadzić interesy, by obie strony wygrywały, niż tracić życie i pieniądze na skutek strat wojennych. Rozumieją to Stany Zjednoczone, przez dziesięciolecia rozumiała to też Europa. Niektórzy mówią, że Stany Zjednoczone wygrały też zimną wojnę, m.in. dla Europy, której połowa była odcięta za żelazną kurtyną. Zdecydowanie amerykańskich prezydentów, myślę przede wszystkim o Ronaldzie Reaganie, który prowadził bardzo twardą politykę wobec Rosji; ponadto szaleńczy wyścig zbrojeń, który ostatecznie wykończył gospodarkę rosyjską –
