Akumulacja jest dobra

Polacy nie są tak zamożni, by opodatkowywać ich majątki. Swobodna akumulacja kapitału na naszym etapie rozwoju nie jest luksusem, ale koniecznością

Skala i medialna widoczność fortuny Sama Waltona, założyciela Walmartu, sprawiły, że stał się wzorcem dla Jeffa Bezosa (na zdjęciu)

Ile masz mieszkań? Jeśli więcej niż dwa, należysz do elitarnej grupy 1 proc. wszystkich właścicieli takich lokali. Znajdujesz się także na celowniku Adriana Zandberga z Partii Razem, który uważa, że jesteś spekulantem windującym ceny mieszkań, a w związku z tym należy cię opodatkować. Płać, gagatku, rocznie 1 proc. od wartości trzeciej i kolejnych nieruchomości. I płacz, bo przecież mowa nawet o kilkunastu tysiącach złotych.

Jednak nie tylko potencjalnym ofiarom nowego podatku powinno zbierać się na łzy.

Polacy dopiero po 1988 r. zaczęli akumulować kapitał – karanie ich za to podatkami majątkowymi jest nie tylko przedwczesne, lecz także szkodliwe z punktu widzenia dalszego rozwoju naszego kraju. Choć, oczywiście, nośne politycznie.

To nie takie proste

W świecie oczyszczonym z dynamicznych współoddziaływań, w którym wszystko jest osobne, niezwiązane, gospodarka przypomina olbrzymi zestaw klocków Lego, którymi można dowolnie manipulować. Politycy traktujący w ten sposób rzeczywistość – bez względu na to, czy zdają sobie z tego sprawę, czy nie – w ramach mierzenia się z problemami gospodarczymi proponują często rozwiązania polegające na mechanicznej rekonfiguracji klocków. Wystarczy trochę poprzekładać, poodczepiać, podoczepiać i – voilà! – działa!