Płatnik wypłaca zasiłek chorobowy przy nieprzerwanej chorobie, także w nowym roku

Pytanie: Pracownik, który ma 48 lat, choruje nieprzerwanie od 5 września 2025 r. Do płatnika wpłynęło kolejne zaświadczenie lekarskie o niezdolności do pracy do 9 stycznia 2026 r. Czy za dni zwolnienia od pracy obejmujące styczeń 2026 r. powinien on wypłacić zatrudnionemu wynagrodzenie chorobowe, czy zasiłek chorobowy? Jakie świadczenie wypłacać, jeśli pracownik zachoruje ponownie po przerwie, i jak to wpłynie na okres zasiłkowy?

Odpowiedź: Płatnik powinien wypłacić pracownikowi zasiłek chorobowy do końca nieprzerwanej niezdolności do pracy, nawet gdy niezdolność obejmuje nowy rok kalendarzowy.

Wynagrodzenie chorobowe

Pracownikom za okres niezdolności do pracy z powodu choroby przysługują dwa rodzaje świadczeń: wynagrodzenie chorobowe oraz zasiłek chorobowy.

Zgodnie z art. 92 par. 1 kodeksu pracy wynagrodzenie przysługuje łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50. rok życia, łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego, za okres niezdolności do pracy z powodu:

n choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną (80 proc. wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu);

n wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo choroby przypadającej w czasie ciąży (100 proc. wynagrodzenia);

n poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów (100 proc. wynagrodzenia).

Wynagrodzenie to oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i wypłaca za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy. Różni się ono od zasiłku chorobowego tym, że jest wypłacane ze środków pracodawcy oraz jest potrącana od niego składka na ubezpieczenie zdrowotne.

Wypłata świadczenia

Zasiłek chorobowy jest finansowany z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a płatnicy (tzw. duzi płatnicy) jedynie pośredniczą w wypłacie. Od zasiłku nie jest potrącana składka na ubezpieczenie zdrowotne ani składki na ubezpieczenia społeczne. Tak samo jak wynagrodzenie chorobowe przysługuje on zasadniczo w wysokości 80 proc. podstawy wymiaru, a w niektórych przypadkach (analogicznych do wynagrodzenia chorobowego) – 100 proc. podstawy wymiaru.

Uwaga! Schemat wypłat świadczeń chorobowych wygląda w ten sposób, że pracownik chorujący w danym roku po raz pierwszy otrzymuje wynagrodzenie chorobowe przez pierwsze 33 (14) dni niezdolności do pracy (a więc koszty ponosi pracodawca), po czym od 34. (15.) dnia niezdolności płatnik rozpoczyna wypłatę zasiłku chorobowego, a w przypadku „małego” płatnika – wypłatę zasiłku rozpoczyna ZUS.Limit 33 (14 dni) wynagrodzenia chorobowego na rok kalendarzowy dotyczy łącznie wszystkich pracodawców, u których pracownik był w danym roku po kolei zatrudniony. Płatnik, u którego pracownik podejmuje pracę, sprawdza w świadectwie pracy, czy i za ile dni poprzedni pracodawca wypłacił wynagrodzenie chorobowe.

W przedstawionym stanie faktycznym pracownik stał się niezdolny do pracy 5 września 2025 r., a więc od 8 października 2025 r. płatnik rozpoczął wypłatę zasiłku chorobowego. Niezdolność trwa nieprzerwanie do 9 stycznia 2026 r., a to oznacza, że także za dni zasiłkowe przypadające na styczeń 2026 r. płatnik powinien kontynuować wypłatę zasiłku chorobowego. Jeśli następnie pracownik będzie miał jakąś przerwę w niezdolności do pracy, wynoszącą nawet jeden dzień, pracodawca rozpoczyna wypłatę wynagrodzenia chorobowego z nowej puli na rok 2026. Jeśli nie będzie przerwy w niezdolności do pracy, a zatrudniony otrzyma kolejne zaświadczenie o niezdolności do pracy, płatnik będzie kontynuował wypłatę zasiłku chorobowego.

Okres zasiłkowy

W powyższych przypadkach płatnik powinien zwrócić szczególną uwagę na prawidłowe obliczenie okresu zasiłkowego. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy – nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży – nie dłużej niż przez 270 dni. Po wyczerpaniu tego limitu pracownik może wystąpić z wnioskiem do ZUS o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego.

Do okresu zasiłkowego należy doliczyć okres pobierania wynagrodzenia chorobowego. W przedstawionym stanie faktycznym okres zasiłkowy liczy się więc od 5 września 2025 r. Do tego okresu wlicza się jednak nie tylko nieprzerwaną niezdolność do pracy, ale także tę po przerwie, jeśli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni. Wyjątkiem jest sytuacja, jeżeli po przerwie niezdolność do pracy wystąpiła w trakcie ciąży, ponieważ wówczas do otwarcia nowego okresu zasiłkowego wystarcza przerwa wynosząca 1 dzień.

Kolejne zaświadczenie lekarskie

Wracając do przedstawionej sytuacji, należy zwrócić uwagę, że jeśli pracownik po 9 stycznia 2026 r. otrzyma kolejne zaświadczenie o niezdolności do pracy od 10 stycznia 2026 r. (a więc bez przerwy), to ta kolejna niezdolność zostanie zaliczona do okresu zasiłkowego trwającego od 5 września 2025 r.

Tak samo będzie, gdy co prawda po 9 stycznia 2026 r. pracownik będzie miał przerwę w zwolnieniach, ale przerwa ta wyniesie nie więcej niż 60 dni. Otwarcie nowego okresu zasiłkowego będzie możliwe jedynie wtedy, gdy po 9 stycznia 2026 r. pracownik będzie miał przerwę wynoszącą co najmniej 61 dni. ©℗

Aleksandra Kowalska

ekspert ds. ubezpieczeń społecznych