ROZWIĄZANIE UMOWY O PRACĘ A BRAK KLAUZULI WYPOWIEDZENIA

Każdemu pracownikowi, z którym rozwiązano stosunek pracy w trybie indywidualnym, przysługuje odprawa ze zwolnień grupowych w pełnej ustawowej wysokości.

Możliwość wypowiedzenia

Umowa na czas określony jest o tyle specyficznym kontraktem, że limituje czas trwania współpracy stron, a jej wypowiedzenie może nastąpić tylko wyjątkowo. Przy zawieraniu umowy o pracę na czas określony, dłuższy niż 6 miesięcy, strony mogą przewidzieć dopuszczalność wcześniejszego rozwiązania tej umowy za dwutygodniowym wypowiedzeniem (art. 33 k.p.). Z takiego brzmienia przepisu płynie prosty wniosek, że umowa na czas określony nie może zostać skutecznie wypowiedziana, jeśli stosowna klauzula przewidująca dwutygodniowy termin wypowiedzenia nie znalazła się w umowie. Sporny jest co prawda skutek wypowiedzenia umowy na czas określony bez takiej kontraktowej możliwości (czyli wbrew jej treści), ale niektórzy prawnicy bronią poglądu o bezwzględnej nieważności takiego wypowiedzenia i w konsekwencji obowiązku dopuszczenia pracownika do pracy. Byłby to wyłom od zasady, zgodnie z którą wszelkie wadliwe czynności w zakresie prawa pracy nie są nieważne z mocy prawa. Bardziej zasadne wydaje się jednak stanowisko, zgodnie z którym czynność wypowiedzenia byłaby skuteczna, ale wadliwa. W efekcie pracownik (lub pracodawca) postawiony przed faktem wypowiedzenia umowy o pracę wbrew jej postanowieniom stanie w obliczu rzeczywistego rozwiązania umowy o pracę. Dopiero sąd pracy może władczo zaingerować w stosunek pracy i zasądzić na rzecz pokrzywdzonej strony odszkodowanie.