Pokazać wielkie kłamstwo

Wmawia się nam, że prace kobiet nie były częścią kanonu sztuki aż do początku XX w. To po prostu nieprawda

Z Alison M. Gingeras rozmawia Adam Pantak

Wystawa „Kwestia kobieca 1550–2025” obejmuje niemal pięć wieków sztuki tworzonej wyłącznie przez kobiety. Czy taka formuła jest wciąż potrzebna?

Wystarczy spojrzeć na to, co dzieje się na świecie. W różnych społeczeństwach obserwujemy przybieranie na sile ruchów prawicowych, powrót do patriarchalnych i rodzinnych wartości. Rośnie popularność tzw. tradycyjnych żon zajmujących się wyłącznie prowadzeniem domu. To wszystko składa się na swego rodzaju formację polityczno-społeczną, która występuje przeciw postępowi, feminizmowi oraz dyskursowi na temat praw równych praw przedstawicieli różnych płci albo członków społeczności LGBTQ.

Uważam, że zwłaszcza w takim miejscu jak Polska, w którym prawa kobiet i osób LGBTQ są kwestionowane (podobnie zresztą jak w mojej ojczyźnie, czyli w Stanach Zjednoczonych), ważne jest kultywowanie kultury sprzyjającej kobietom. Nie chodzi wyłącznie o jej współczesne przejawy, ale również pokazywanie tego, że kobiety – wbrew temu, co próbuje się nam wmówić – przez stulecia miały władzę i głos.