Kanclerz ostatniej szansy

Wielu sympatyków integracji europejskiej wiązało ze zmianą władzy w Niemczech duże nadzieje, licząc, że po długotrwałej flaucie polityka Berlina nabierze nowej jakości. Ale Friedrich Merz nie ma w ręku zbyt mocnych kart.

Mit o potędze niemieckiej gospodarki jest coraz bliższy bolesnej weryfikacji. I nie chodzi nawet o bieżące wskaźniki, choć niektóre z nich mogą Niemców niepokoić. Bardziej o problemy strukturalne – związane z tradycyjnym modelem „reńskiego kapitalizmu”, o względnie słaby rynek kapitałowy i dominację banków w roli źródła finansowania inwestycji, o kwestie demograficzne i społeczne. Do tego dochodzą wysokie ceny energii będące skutkiem lekkomyślnej rezygnacji z atomu, długotrwałego stawiania na gaz z Rosji i zbyt optymistycznych szacunków co do źródeł odnawialnych. I wreszcie: wysokie ryzyka perturbacji na istotnych rynkach eksportowych – amerykańskim i chińskim.