NIEPRAWDZIWE WYPOWIEDZENIE NIE MOŻE BYĆ NAPRAWIONE

Michał Culepa

Tadeusz A. był zatrudniony na czas nieokreślony na stanowisku dyrektora ds. administracyjno-technicznych w spółce A., a jednocześnie pracował w drugiej spółce W., pełniąc tam funkcję prezesa zarządu. Spółka W. jest jednym z dwóch udziałowców spółki A. i obie działają na tym samym terenie. W dniu 17 czerwca 2004 r. odbyło się zebranie udziałowców, podczas którego Tadeusza A. nie wybrano do zarządu spółki W. na kolejną kadencję. Jednocześnie wręczono mu wypowiedzenie umowy o pracę łączącej go ze spółką A., wskazując jako jego przyczynę racjonalizację zatrudnienia. Od wypowiedzenia Tadeusz A. odwołał się do sądu. Rozpatrujący sprawę sąd I instancji stwierdził, że wskazana w wypowiedzeniu przyczyna nie była prawdziwa, gdyż nie było żadnych kryteriów doboru pracowników do zwolnienia. W ocenie sądu strona pozwana w celu uniknięcia wypłaty świadczeń należnych powodowi, zwolnionemu z pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy, wskazała pozorną, tj. nieistniejącą, a więc nieuzasadnioną, w rozumieniu art. 45 k.p. przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę. Apelację złożyła pozwana spółka A. Sąd II instancji zmienił wyrok i oddalił powództwo o odszkodowanie za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę. Wskazał, że wprawdzie przyczyna była podana zbyt ogólnie, ale miała uzasadnienie w faktycznych działaniach pozwanej - obowiązki powoda zostały bowiem przekazane innym pracownikom. Ze schematu organizacyjnego skreślono takie stanowisko, jakie zajmował powód.