Zmiany w podatkach na 2023 r. – zestawienie tabelaryczne

Czego dotyczą zmiany

Na czym polegają zmiany

Uwagi redakcji

Zmiany wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia w Dz.U.

Zwolnienie z minimalnego podatku dochodowego

(dodany art. 38ec updop)

Podatnicy zostali zwolnieni ze stosowania przepisów o minimalnym podatku dochodowym (art. 24ca updop) w okresie od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2023 r. W przypadku podatników, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpocznie się przed 1 stycznia 2024 r. a zakończy się po 31 grudnia 2023 r., zwolnienie to będzie stosowane do końca tego roku podatkowego.

Możliwość niepłacenia podatku minimalnego to korzystne rozwiązanie. Należy jednak przygotować się do tego, że podatnicy będą obowiązani ten podatek płacić dopierow 2024 r.

Estoński CIT - wydłużenie terminów (art. 7aa, art. 28r ust. 3 i art. 28t ust. 1 pkt 1 i 2 updop)

Nowelizacja wydłużyła terminy na:

1. zapłatę ryczałtu od rozdysponowanego dochodu po wyjściu z estońskiego CIT. Termin ten uległ znacznemu wydłużeniu - aż do końca trzeciego miesiąca roku podatkowego następującego po roku, w którym dokonano dyspozycji.
2. zapłatę ryczałtu z tytułu podzielonego zysku i rozdysponowanego dochodu. Terminy zapłaty ryczałtu od dochodu z tytułu podzielonego zysku i ryczałtu od rozdysponowanego dochodu uległy przesunięciu na koniec trzeciego miesiąca następnego roku podatkowego.

Ad.1. Według obecnego brzmienia przepisów, przy wyjściu z estońskiego CIT i podjęciu decyzji o rozdysponowaniu dochodu, podatnik jest obowiązany do zapłaty ryczałtu do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dyspozycji.

Ad.2 Obowiązujące do końca 2022 r. terminy płatności, to w przypadku:

• ryczałtu od dochodu z tytułu podzielonego zysku i dochodu z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat - do 20 dnia siódmego miesiąca roku podatkowego;
• ryczałtu od rozdysponowanego dochodu z tytułu zysku netto - do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano w całości lub w części wypłaty tego dochodu lub rozdysponowano nim w jakiejkolwiek innej formie, nie później niż do 20 dnia siódmego miesiąca roku podatkowego, w którym dokonano tej dyspozycji.

Po nowelizacji zniknie problem powstawania zaległości podatkowej przy wypłatach i decyzjach podjętych w drugiej połowie roku podatkowego.

Zmiany od 1 stycznia 2023 r.

Ujednolicenie terminu opłacenia składek na ubezpieczenie (art. 15 ust. 4h updop)

Składki na ubezpieczenie z tytułu przychodów ze stosunku pracy i w części finansowanej przez płatnika, składek na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych mają stanowić koszty podatkowe w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone w terminie wynikającym z odrębnych przepisów.

Zmiana ma na celu ujednolicenie przepisów w zakresie zachowania terminu opłacenia składek wskazanych nowelizowanym przepisem.

Koszty finansowania dłużnego zaliczane do kosztów podatkowych

(art. 15c ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 13f updop)

Nowelizacja przewiduje:

• ostateczne określenie wysokości limitu do którego kwoty nadwyżki kosztów finansowania dłużnego stanowią koszt podatkowy. Limit stanowić będzie wyższa kwota (3 000 000 zł albo 30% EBITDA);
• wprowadzenie wyłączenia stosowania tych przepisów w sytuacjach, kiedy finansującym są bank lub spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa, mające siedzibę w państwie członkowskim UE lub w państwie należącym do EOG.

To, jaka kwota powinna być limitem przy rozliczeniu kosztów finansowania dłużnego, było przedmiotem sporów podatników z fiskusem. Spory te kończyły się przed sądami administracyjnymi. Wprowadzona zmiana ma ostatecznie rozstrzygnąć spór na rzecz fiskusa.

Druga zmiana ma zapewnić zgodność przepisów o kosztach finansowania dłużnego z prawem europejskim.

Przepis art.